به گزارش خبرنگار مهر، فاضلاب‌های روباز شهری در اهواز به وفور دیده می‌شود در صورتی که در برخی شهرهای ایران مدت‌هاست که فاضلاب روباز دیده نمی‌شود. مردم این کلانشهر از بابت وجود این فاضلاب‌ها به‌شدت در تنگنا هستند ولی در کنار تمامی مشکلاتی که وجود این فاضلاب‌ها برای مردم به‌بار می‌آورد نوع تخلیه آنها هم عجیب و به دور از بهداشت فردی است و معضلات فراوانی برای اهالی مناطقی که دارای فاضلاب روبازهستند به همراه دارد.
به‌علت نبود وسیله و خودرویی خاص برای تخلیه فاضلاب‌های روباز شهری، کارگران شهرداری اهواز ابتدا لجن‌های چند هفته‌ای و در مواردی چند ماهه را در خیابان تخلیه می‌کنند زیرا به‌علت مخلوط بودن این مواد با آب امکان انتقال آن با وسیله‌ای میسر نیست.
این لجن‌های تخلیه شده، یک تا 3 روز در خیابان‌ها و کوچه‌ها رها می‌شود تا کاملا خشک شود و بعد با وسیله‌های مختلف توسط کارگران حمل می‌شود، اما لجن‌ها در معابر که غالبا سه روزه است باعث مشکلات زیست‌محیطی و بهداشتی فراوانی می‌شود زیرا این معابر، مسکونی و محل رفت‌وآمد مردم و بازی کودکان است.
به‌علت نبود امکانات مناسب تفریح در این مناطق اهواز، کوچه و دویدن در آن تنها محل تفریح و بازی بچه‌ها به شمار می‌رود به همین دلیل در روزهایی که کوچه‌ها و خیابان‌ها مالامال از لجن‌های رها شده برای خشک شدن است، کودکان در نخستین گام خروج از منزل به سمت این لجن‌ها می‌روند و آنها وسیله بازی کودکان این مناطق اهواز می‌شوند.
خالد بالدی ساکن منطقه‌ای به نام کانتکس در اهواز در این خصوص می‌گوید: واقعا اینگونه رفتارها با مردم سخت و غیرقابل تحمل است و بارها این موضوع را به مدیران شهری اهواز گوشزد کرده‌ایم ولی آنها گفته‌اند راه دیگری برای تخلیه این فاضلاب‌های روباز وجود ندارد.
وی می‌افزاید: بارها فرزند خردسالم همبازی این لجن‌ها شده و این وضع برای کودکان سایر مردم نیز دیده می‌شود.
اما معضل دیگری که هنگام ماندن لجن در خیابان‌ها و کوچه‌ها دیده می‌شود این است که خودروهای عبوری در اغلب موارد مجبور به عبور از روی آنها می‌شوند که این امر باعث می‌شود کل خیابان و کوچه به این لجن آغشته شود و صحنه‌هایی چندش آور خلق کند.
عدنان حزباوی یکی از اهالی در این خصوص می‌گوید: در بسیاری از موارد کارگران وقتی بعد از چند روز برای جمع‌آوری لجن‌های مانده روی زمین مراجعه می‌کنند حتی به نصف آنها نیز نمی‌رسند زیرا توسط خودروها در معابر پراکنده شده یا اینکه مجددا به درون جوی‌ها بازگردانده شده است. وی تصریح می‌کند: من در این مدت سعی می‌کنم اجازه ندهم اعضای خانواده‌ام به‌خصوص فرزندانم به کوچه بروند زیرا می‌دانم ماندن این لجن‌ها چه عواقب خطرناک بهداشتی به همراه دارد.
خلق صحنه‌هایی چندش‌آور ناشی از تخلیه لجن‌های فاضلاب در خیابان باعث شده میهمان‌ها و افرادی که از سایر شهرها به این مناطق می‌آیند با حالتی تعجب‌آمیز به این صحنه‌ها نگاه کنند که این امر باعث آزار بیشتر مردم این مناطق اهواز است.
پیگیری‌ها برای گفت‌وگو با کارشناسان مرکز بهداشت برای اطلاع از عوارض و مشکلات زیست‌محیطی و بهداشتی تخلیه لجن‌ها در خیابان بی‌نتیجه ماند و یکی از اعضای روابط‌عمومی این مرکز با بیان اینکه این مسئله به سازمان محیط‌زیست مربوط است از گفت‌وگو برای بیان مشکلات بهداشتی اینگونه فعالیت‌ها خودداری کرد.
سکوت سازمان‌های دیگر متولی این امر در اهواز از عوامل قابل ذکر جرات‌یافتن برخی سازمان‌ها برای تهدید سلامت مردم است.
اما در مطالعات علمی، اعلام شده که فاضلاب محلول رقیقی است که 99/9درصد آن را آب و فقط 0/1درصد آن را مواد جامد تشکیل می‌دهد که بخشی از آن مواد آلی و بخش دیگر مواد معدنی به حالت محلول یا معلق در آب است. بوی بد فاضلاب اغلب به‌علت مواد آلی موجود در آن است. این مواد بیشتر قابل تجزیه توسط میکروب‌ها هستند که در اثر آن بوی نامطبوع ایجاد می‌شود.
متخصصان محیط‌زیست، لجن‌های فاضلاب را در شمار مواد زائد خطرناک طبقه بندی کرده‌اند و تثبیت آنها را قبل از استفاده مجدد در کشاورزی و آبیاری و دفع مورد تأکید قرار داده‌اند.
لجن فاضلاب محتوای بسیاری از آلاینده‌های آلی و معدنی از جمله انواع زیادی از میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا، مواد فسادپذیر و تخم انگل‌هاست و رها کردن این ماده در محیط منجر به اشاعه بیماری‌های عفونی و تخریب محیط‌زیست خواهد شد.