ریشه این اتفاقات چیست و چه ارتباطی با رویدادهای رخ داده در داخل ایران دارد؟
اجلاس تهران و بسته‌شدن سفارت
نزدیک به یک هفته پس از برگزاری اجلاس تهران - اجلاسی که طی آن 120کشور عضو جنبش عدم‌تعهد به همراه مهمانان ویژه‌ای ازجمله دبیرکل سازمان ملل در ایران حضور پیدا کرده بودند - کانادا از نزدیک‌ترین شرکای سیاسی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که سفارتش در ایران را بسته است.
دولت هارپر که به تندی مواضعش علیه ایران و حمایتش از رژیم صهیونیستی شناخته می‌شود دلیلی واضح برای این اقدام اعلام نکرد اما کامبیز شیخ حسنی کاردار ایران در کانادا وقتی به کشورمان برگشت با بیان اینکه برگزاری اجلاس عدم‌تعهد در تهران، دولت کانادا را ناراحت کرده، گفت که مسئولان ارشد دولت کانادا بارها اعلام کرده‌اند که اسرائیل دوستی بهتر از کانادا روی زمین ندارد.
اتهام بلغاری
چیزی نزدیک به یک‌ماه پیش از برگزاری اجلاس عدم‌تعهد در تهران، اتوبوس حامل گردشگران یهودی در بلغارستان مورد حمله تروریستی قرار گرفت. نکته جالب این حمله آن بود که این واقعه در سالروز بمبگذاری در آمیا - مرکز یهودیان آرژانتین- رخ داد. چنان که در ماجرای بمبگذاری آمیا، رژیم صهیونیستی اتهامات را متوجه ایران کرده بود، در ماجرای بمبگذاری بلغارستان نیز موج جدیدی از جنگ روانی را علیه ایران به راه انداخت.
ماجرای بمبگذاری در بلغارستان و اتوبوس حامل گردشگران یهودی یک هفته بعد از حضور 1500زن از 85کشور دنیا در اجلاس زنان بیدار جهان اسلام در تهران رخ داد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بدون ارائه مدرکی انگشت اتهام را به سوی ایران و حزب‌الله لبنان نشانه رفت و طی بیانیه‌ای مدعی شد که «تمامی علائم، ایران را نشان می‌دهد.» زمان زیادی از حمله انتحاری به اتوبوس گردشگران یهودی نگذشته بود که دولت بلغارستان تصاویر شخصی با موهای بلند و چهره‌ای قفقازی را منتشر کرد که لحظاتی قبل از عملیات ترور در محوطه فرودگاه پرسه می‌زده و او را عامل اصلی این عملیات معرفی کرد. رسانه‌های بلغارستان نوشتند که عامل بمبگذاری فردی به نام مهدی محمد غزالی شهروند سوئدی و با اصلیت الجزایری و دانمارکی است.
انفجار‌های دهلی و بانکوک
یکی دو روز بیشتر از راهپیمایی گسترده 22بهمن سال 90با جلوه‌های ویژه‌اش ازجمله نمایش پهپاد جاسوسی آمریکا نگذشته بود که رژیم صهیونیستی بسته قابل‌تأملی برای اتهام زنی به ایران را به‌دست غربی‌ها داد. یک انفجار در دهلی، سه انفجار در بانکوک و اعلام کشف یک خودروی بمبگذاری شده در نزدیکی سفارت اسرائیل در تفلیس، رسانه‌های غربی را آماده کرد تا ایران را متهم اصلی این انفجارها معرفی کنند.
در آن ایام اعلام شده بود که ایران به‌زودی از چند پروژه هسته‌ای رونمایی خواهد کرد و نکته قابل تأمل‌تر و مرتبط با اتفاقات این روزها این است که وزیر خارجه کانادا در آن ایام در گفت‌وگو با روزنامه صهیونیستی اورشلیم‌پست اتهاماتی درباره تولید سلاح هسته‌ای به ایران زده بود. 26بهمن ایران اعلام کرد که میله‌های سوخت اورانیوم 20درصدی تولید داخل را در قلب رآکتور تحقیقاتی تهران کار گذاشته است.
به گفته سعید جلیلی دبیر شورای‌عالی امنیت ملی، وقتی ایران در اجلاس ژنو به طرف غربی اعلام می‌کند که اگر سوخت ندهید، خودمان تولید می‌کنیم، غربی‌ها با خنده‌های تمسخر آمیز واکنش نشان می‌دهند اما 26بهمن این‌رؤیا به تحقق پیوست. در ماجرای انفجار دهلی خبرهای اولیه به نقل از شاهدان عینی حاکی از انفجار مخزن سوخت خودروی حامل دیپلمات‌های رژیم صهیونیستی بود اما در خبرهای بعدی این واقعیت منحرف شد و اتهامات به سمت ایران نشانه گرفته شد.
ترور سفیر عربستان در آمریکا
اوایل مهرماه سال 1390نشست سازمان ملل با یک اتفاق ویژه همراه بود؛ طرح عضویت فلسطین در سازمان ملل مطرح بود. در آن مقطع اجلاس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین هم در ایران برگزار شد که رهبر معظم انقلاب در افتتاحیه این اجلاس اعلام کردند که «هر طرحی برای تقسیم فلسطین مردود است و فلسطین برای همه مردم فلسطین باید باشد.» اجلاس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین با حضور رهبران بلند پایه گروه‌های مقاومت فلسطین و لبنان، علما، اندیشمندان و متفکرانی از سراسر جهان اسلام، رؤسا و مسئولان پارلمانی جهان اسلام برگزار شد.
10روز بعد از این اجلاس، در آمریکا، سناریوی ترور سفیر عربستان در واشنگتن طراحی و ادعا شد که دو ایرانی تصمیم به ترور عادل الجبیر گرفته بودند. بلافاصله رسانه‌های غربی با آب و تاب فراوان این خبر را بزرگ کرده و خود دستمایه صدور یک قطعنامه علیه ایران شد و البته عجیب نبود که اتهام به این سنگینی هیچ‌گاه پیگیری نشد. اتهامی که بیش از آنکه ریشه در واقعیت داشته باشد تلاشی بود برای تحت‌الشعاع قرار دادن یک دستاورد دیگر از مجموعه موفقیت‌های ایران که البته باز هم ناموفق بود.