به گزارش ایسنا، بیژن نجدی متولد 24 آبان‌ماه سال 1320 در خاش، از توابع سیستان و بلوچستان، کارشناس ارشد رشته‌ی ریاضیات و دبیر دبیرستان‌های لاهیجان بود.
نجدی خود در معرفی‌اش می‌نویسد: «من به شکل غم‌انگیزی «بیژن نجدی» هستم. متولد خاش، گیله‌مرد هم هستم، متولد 1320 (سالی که جنگ جهانی دوم تمام شد). تحصیلات: لیسانسه‌ی ریاضی. یک دختر دارم و یک پسر - اسم همسرم پروانه است. او می‌گوید، او دستم را می‌گیرد، من می‌نویسم.»
از جمله آثار این شاعر و نویسنده‌ی فقید، مجموعه‌های داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، «دوباره از همان خیابان‌ها» و «داستان‌های ناتمام» و مجموعه‌های شعر «خواهران این تابستان» و دفتری از گزیده‌ی ادبیات معاصر نیستان هستند.
نجدی در سال 74 جایزه قلم زرین را برای «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» از آن خود کرد.
بیژن نجدی سال 1376 در سن 56سالگی درگذشت و در شیخان‌بر لاهیجان به خاک سپرده شد.
یکی از شعرهای نجدی که با موضوع جنگ تحمیلی سروده است:
«برای مردانی که بازنگشتند»
با پاهایم فکر می‌کنم
با دست‌هایم اندیشه
با پوستم می‌نگرم
و موهایم می‌رقصد
با پاهایم فکر می‌کنم
به کوچه و خیابان‌ها
با دست‌هایم اندیشه
به مادرانه‌ی آرام
آن چادر نماز چیت
که باز خواهد شد، هنگام
که بازمی‌گردم به کوچه‌ها و خیابان‌های خودم
با پوستم می‌نگرم به آفتاب و ماه بی‌تقویم
و موهایم می‌رقصد
در این باران که می‌بارد
بر سیم خاردار
با پاهایم فکر می‌کنم
که از آفتاب و باران تو می‌گذرم
با دست‌هایم اندیشه
به گل قالی
چیدن سیب
خرید نان
با پوستم می‌نگرم
به زخم تن سردارانت
آه سرزمین من
و سرم خانقاه آشفته‌ی عریان است