آرزویی که سر سجاده‌ی رنگینت عاجزانه از پروردگار اجابتش را طلب می‌کردی و حالا با ناباوری می‌بینی تحقق پیدا کرده، همان آرزویی... نمی‌دانم! هر طور می‌خواهی جای خالی را پر کن.
***
ریحانه از خواب بیدار می شود و می‌بیند در خانه‌ی جدیدی است. یک پنت‌هاوس زیبا. نمی‌داند چه اتفاقی افتاده! از خانه بیرون می‌زند. عده‌ای به سویش می‌دوند و با او عکس می‌‌گیرند. چند نفر از او امضا می‌خواهند.. تلفنش زنگ می‌زند. مادرش است. بالأخره متوجه می‌شود قضیه از چه قرار است.
«ریحانه کجایی؟ مگه الآن نباید سر صحنه باشی؟»
بله، او یک هنرمند معروف شده. همان چیزی که همیشه آرزویش را داشت.
«آرزو» در لغت‌نامه‌ی دهخدا معنی‌های مختلفی دارد. البته بیش‌ترشان ریشه در کام و مراد و خواسته دارند. همان‌طور که مولانا در شعر خود می‌گوید: «چون چنین خواهی خدا خواهد چنین/ می‌دهد حق آرزوی متقین.»
از دیگر معنی‌های آرزو، امید و انتظار است و گاهی هم شوق و اشتیاق، به‌قول ناصرخسرو: «شعر حجت بایدت خواندن تو را گرت آرزوست/ نظم خوب و وزن خوب و لفظ خوش معنوی.»
بله، آرزو از موضوع‌هایی است که شاعران ما به آن پرداخته‌اند.
***
پریسا با صدای زنگ ساعت از خواب بیدار می‌شود. لباس‌هایش از شب قبل آماده‌اند. به نظر روز خوبی است، روز اول دانشگاه و تحصیل در همان رشته‌ای که آرزو می‌کرد... چه چیزی بهتر از این؟!
***
برای رسیدن به آرزوها چه کار کنیم؟
نمی‌دانم چه‌قدر به تأثیر مثبت‌اندیشی در زندگی اعتقاد دارید، اما همان‌طور که بزرگان گفته‌اند، تنها آرزو کردن کافی نیست. آدم باید خودش را لایق آرزوهایش بداند و البته راه‌های مناسب برای رسیدن به آرزوها را پیدا کند.
***
از فهیمه رهگذر، کارشناس ارشد روان‌شناسی درباره‌ی ارتباط روح کمال‌طلب انسان با آرزو کردن می‌پرسم. او می‌گوید: «هر انسانی ذاتاً به دنبال کسب کمالات است و آرزوهایش هم برای رسیدن به موقعیت‌هایی است که او را موفق‌تر می‌کنند.»
- چه کنیم آرزوهایمان در جهت پیشرفتمان باشد نه پسرفت؟
- گاهی آرزوهای ما به ظاهر برایمان موفقیت به همراه می‌آورند، درحالی‌که درواقع این‌‌طور نیست. باید بدانیم تنها وجودی که از صلاحمان خبر دارد، خدای یکتاست. بهترین کار هم توکل به اوست.
***
احمد حلت، مدیرمسئول و صاحب‌امتیاز مجله‌ی موفقیت درباره‌ی راه رسیدن به آرزوها می‌گوید: «هر سال برای همان سال و سال‌های آینده‌‌تان برنامه‌ریزی کنید. 110 آرزویتان را، چه کوچک چه بزرگ، روی کاغذ بنویسید، آن هم نه با فعل زمان گذشته. خود را در موقعیتی ببینید که به آرزوهایتان رسیده‌اید و جمله را با زمان حال یادداشت کنید. با این روش 50 درصد کار انجام شده. 50 درصد بعدی برمی‌گردد به تلاش شما و البته صلاح دانستن آن از جانب خداوند...»
***
خب، معطل چه هستی؟ بلند شو و کاغذ و قلمت را آماده کن. عزمت را جزم کن تا به آرزوهایت برسی...
***
عکس: عطیه داعی، 17ساله، خبرنگار افتخاری هفتهنامهی دوچرخه، مشهد
نکته:
«آرزو» و راه‌های تحقق آن موضوع تازه‌ای نیست؛ اما از آن موضوع‌هایی هم نیست که به این راحتی دست از سر آدم بردارد. شاید هر کداممان بخشی از وقتمان را برای رسیدن به آرزوهایمان می‌گذاریم. یاسمن مجیدی با به تصویر کشیدن وضعیت دو شخصیت که به دو آرزوی متفاوت خود رسیده‌اند، آوردن نظر دو کارشناس گزارش نسبتاً کوتاه و جمع‌وجوری تهیه کرده است.
اما به نظر می‌رسد گزارش جانیفتاده و یک‌جوری آب و دانه جداست. ضمناً حرف و نظر خود نوجوان‌ها را کم دارد و حرف کارشناس روان‌شناسی هم انگار ناقص نقل شده، چون برای تناسب آرزوها با واقعیت و توانایی و امکانات فرد و محیط جایی در نظر گرفته نشده و اگر آدم ساده‌انگارانه حرف‌ها را بخواند، ممکن است فکر کند از نظر کارشناس، آدم فقط کافی است آرزو کند و بعد هم به خداوند یکتا توکل کند که تنها او از صلاح کار ما باخبر است. این طوری، انگار خود فرد هیچ مسئولیتی ندارد.