نام پیامبر اسلام در تورات و انجیل مکتوب است: «مَکْتُوبا فِی التَّوْراهِ وَ الْإِنْجیل» (اعراف/157) اگر یک مسیحی یا یهودی بگوید در تورات و انجیل نیست، میگوییم: وقتی پیغمبر به یهودیها و مسیحیها گفت: نام من در تورات و انجیل شما هست. اگر نبود همان لحظه میآوردند و به مسلمانها میگفتند: پیغمبر شما دروغگو است. نه جنگ میکردند و نه جزیه میدادند.
قرآن میفرماید: علمای یهود و مسیحیت، پیغمبر را مثل فرزندشان میشناختند. «یعْرِفُونَه کَما یعْرِفُونَ أَبْناءَهُم» (بقره/146)، اما وقتی آمد، زیر بار نرفتند: «فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کفروا به».
پیامبر اسلام، آخرین پیامبر الهی است: «خاتَمَ النَّبِیین» (احزاب/40) پیداست دین کامل شده است: «الْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتی» (مائده/3) تحریف هم نشده است، چون یکی از دلایلی که پیغمبرها تازه به تازه میشدند، قوانین آسمانیاش تغییر پیدا میکرد، پیغمبر بعدی میآمد اصلاح انجام بدهد.
غیر از حضرت عیسی هیچ پیغمبری معراج نداشته است: «أَسْری بِعَبْدِه» (اسرا/1).
در قرآن در کنار همه «أَطیعُوااللهها، «أَطیعُوا الرَّسُول» هم داریم. یعنی اطاعت از رسول، عین اطاعت از خداست. یا در قرآن داریم: «أَغْناهُمُالله وَ رَسُولُه» (توبه/74) خدا شما را بینیاز میکند. رسول هم شما را بینیاز میکند، یعنی خداوند، کمال خودش را به پیغمبر تفویض کرده است. رئوف و رحیم صفت خداست، صفت پیغمبر هم هست. یک جای دیگر داریم: «کانَ فَضْلُالله عَلَیکَ عَظیماً» (نساء/113)
خداوند که «رَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِب» (معارج/40) است، «رَبُّ کُلِّ شَیءٍ» (انعام/164) است، به شخص پیغمبر که رسیده 248بار میگوید: «ربّک»، یعنی مشرق و مغرب یک طرف، شخص پیغمبر یک طرف.
خدا در قرآن پیغمبر اسلام را با اسم صدا نزده است. کلمه محمد و احمد آمده، ولی با اسم صدا نمیزند. «یا موسی»، «یا آدم»، «یا نوح»، «یا عیسی» در قرآن هست، اما «یا احمد» و «یا محمد» نیست.
قرب پیغمبر اسلام به خداوند اعلی درجه است: «ثُمَّ دَنا فَتَدَلّی فَکاَنَ قَابَ قَوْسَینْ أَوْ أَدْنی» (نجم/9)
در قرآن یک آیه داریم: «یریدُونَ أَنْ یطْفِؤُا نُورَالله» (توبه/32) یک آیه دیگر داریم: «یریدُونَ لِیطْفِؤُا نُورَالله بِأَفْواهِهِم» (صف/8) اطفاء یعنی خاموش کردن آتش. آنها میخواهند نور خدا را خاموش کنند. الآن هم برنامهریزی میکنند که در آینده خاموش شود. هم طرح دارند برای امروز، هم دراز مدت.
پیغمبر ما پیغمبری است که خدا بر او صلوات میفرستد: «إِنَّالله وَ مَلائِکَتَهُ یصَلُّون» (احزاب/56) یعنی دائماً خدا و فرشتهها بر او صلوات میفرستند. بعد بخشنامه میکند که «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً» (احزاب/56)
قرآن میگوید: «وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ»(شرح/4)؛ من نام تو را رفعت بخشیدم.
پیغمبر یکی بود، الآن پیغمبر یکمیلیارد و خردهای یار دارد. معاویه گفت: «دَفْناً دَفْناً» (بحارالانوار/ج33/ص169) من اسلام را دفن میکنم اما نتوانست.
کوثر یکی از اختصاصات است: «إِنَّا أَعْطَیناکَ الْکَوْثَرَ» (کوثر/1) یکی دیگر که در قرآن سه مرتبه تکرار شده است. «لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّه» (توبه/33) اسلام کره زمین را خواهد گرفت. خدا به وعدههایش عمل میکند. «وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَالله قیلاً» (نساء/122).