درس هایی از قرآن؛ بهترین آفریدگار

امام رضا فرمود: خداوند قدرت آفریدن را به دیگران هم داده است اما تنها خداوند احسن الخالقین است، زیرا:
1 - آفرینش خدا دائمی است، نه موقت.
2 - نامحدود و متنوع است. هفت میلیارد انسان روی زمین هرکدام یک شکلی هستند. شما یک لقمه نان می‌خوری، از همین لقمه نان اشک شور، آب دهان شیرین، خون قرمز، شیر سفید، موی سیاه می‌سازد. موی مژه و ابرو ثابت، موی سر و صورت متغیر. ‌الله اکبر!
3 - از ساده‌ترین چیزها، مهم‌ترین چیزها را می‌سازد: از آب پست «مِنْ ماءٍ مَهینٍ» (سجده/8)، انسان را خلق می‌کند.
4 - مواداولیه‌اش هم از خودش است. به کارخانه‌ باید مواداولیه داد، نخ می‌دهیم پارچه می‌گیریم، اما خداوند، مواداولیه هم از خود اوست.
5 - آفرینش او براساس رحمت است: «إِلاَّ مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ وَ لِذلِکَ خَلَقَهُم" (هود/119) ما که به گاو علف می‌دهیم براساس رحمت نیست، علف می‌دهیم که شیر بدوشیم. دانه می‌دهیم که تخم‌مرغ برداریم. بذر می‌پاشیم که خوشه بگیریم. کار ما براساس منفعت است، اما کار خدا براساس رحمت است.
6 - ساخته‌هایش هدفمند است، گرچه ما همه هدف او را نفهمیم.
7 - ساخته‌هایش با یکدیگر هماهنگ است. فاصله زمین تا خورشید متناسب است. معده ما با غذا هماهنگ است. چشم ما با نور هماهنگ است. گوش ما با امواج هماهنگ است. بچه ضعیف است با محبت پدر و مادر، آن 7 - 7 - ضعف‌ها جبران می‌شود. ما اکسیژن می‌گیریم، کربن می‌دهیم، گیاهان کربن می‌گیرند و اکسیژن می‌دهند.
8 - همه ساخته‌هایش اندازه‌گیری شده است: «إِنَّا کُلَّ شَی ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ» (قمر/49)
9 - بعضی‌ها تولید می‌کنند ولی نظارت نمی‌کنند. ولی خداوند بر ساخته‌هایش نظارت می‌کند: «وَ ما کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غافِلینَ» (مؤمنون/17)
10 - دیگران در روشنایی تولید می‌کنند، اما خدا در تاریکی تولید می‌کند: «فی ظُلُماتٍ ثَلاث» (زمر/6)
11 - صنعتگرها روی چیز سفت کار می‌کنند، روی آهن، گچ، سنگ و چوب، اما خدا روی آب هنرنمایی می‌کند و انسان می‌آفریند. دیگران روی جمادات، خدا روی مایعات.
12 - انسان، از کار خسته می‌شود، اما خدا می‌گوید: من خلق کردم و خسته هم نشدم: «وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغُوبٍ» (ق/38)
13 - خداوند بقای نسل موجودات را تضمین کرده است. آقای مهندس که این ماشین را ساخت، دیگر تضمینی برای بعدش ندارد ولی خداوند می‌فرماید: «وَ مِنْ کُلِّ شَیءٍ خَلَقْنا زَوْجَین» (ذاریات/49) هرچیزی را جفت خلق کردیم، تا این نر و مادگی بقای نسل را تضمین کند.
14 - خداوند که خلق می‌کند، هدایت هم می‌کند: «أَعْطی کُلَّ شَیءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی» (طه/50)، این علف باید چگونه شیر شود. این تخم هندوانه چطور باید هندوانه شود.
خداوند می‌گوید: من تو را احسن آفریدم، می‌خواهم تو هم احسن باشی. من «أَحْسَنَ الْقَصَص» گفتم، تو هم «فَیتَّبِعُونَ أَحْسَنَه» (زمر/18) بهترین‌ حرف‌ها را بپذیر. اگر کسی به تو سلام کرد، جواب بهتر به او بده: «فَحَیوا بِأَحْسَن» (نساء/86)، با کسی بحث می‌کنی، نیکو سخن بگو: «جادِلْهُمْ بِالَّتی هِی أَحْسَن» (نحل/125) کسی به تو بدی کرد، تو به او بدی نکن: «ادْفَعْ بِالَّتی هِی أَحْسَن» (مؤمنون/96)،
آنوقت بشر باید چقدر سقوط کند که خالق را رها کند، برود سراغ کسی که از ترس پشه در پشه‌بند می‌رود. «خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَی غَیرِک» (بحارالانوار/ج95/ص389) باختند آنهایی که سراغ غیرتو رفتند.