1 - نقش نیّت درکارها. هنر ما در دنیا نیت خوب است. نیت‌ها به کارها ارزش می‌دهد: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیَّات»؛ (وسایل الشیعه / ج1 / ص48). من اگر پایم درد گرفت، ایستادم، عبادت نیست. اما اگر یک استادی وارد شد، من به احترام استاد بلند شدم، عبادت است. قرآن یک آیه دارد می‌گوید: «وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ‌الله صِبْغَه»؛ (بقره/138)، یعنی به کارها رنگ الهی بزنید.
2 - نیّت الهی، مانع خسارت در زندگی. اگر کسی نیتش خوب باشد، شکست ندارد. باخت ندارد. روایت داریم به مردم کمک کن: «قُضِیَتْ‌ام لَمْ تُقْض»؛ (بحارالانوار/ج71/ص329). چه مشکلش را حل بکنی، چه حل نکنی، ثوابش را داری. چون نیت کرده ای مشکل را حل کنی. اگر کار برای خدا باشد، باختن در آن نیست.
3 - اخلاص در نیّت، مانع حسادت. روز عاشورا همه مردم حسین حسین می‌گویند. امام حسن ناراحت نمی‌شود. ما که برادر بزرگ‌تر هستیم. چون در دنیای اخلاص، حسادت نیست. اما اگر خدا را کنار بگذاریم، به او چای پر رنگ بدهند، به این چای کمرنگ بدهند می‌گوید: تبعیض! آدم مخلص قهر نمی‌کند. گیر خودش نیست. بعضی‌ها گیر شرق هستند، بعضی‌ها گیر غرب هستند. اینها عددشان کم است. آنکه آمارش از همه بیشتر است، آنهایی هستند که گیر خودشان هستند. او باید به من سلام کند. بابا پیغمبر به بچه‌ها سلام می‌کرد. چون روده تنگ است، هسته انار در آن گیر می‌کند. روح کوچک است. به هم گیر می‌دهیم. خدا به موسی گفت: تو رهبر جامعه شدی، گفت: پس روح بزرگ به من بده: «رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری»؛ (طه/25).
صدقه می‌دهی بگو: برای سلامتی امام زمان(عج) و دفع بلا از بشریت. نیتت بزرگ باشد. «اللهم اغن کل فقیر»؛ اصلاً بعضی دعاها مستجاب نمی‌شود، اما گفتند: بخوان. خدایا همه مریض‌ها را شفا بده: «اللهم اشف کل مریض»؛ می‌شود روی کره زمین مریض نباشد؟ «اللهم ارزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام»؛ خدایا هرسال مکه برویم. یعنی هرسال یک میلیارد و نیم آدم مکه برود. حضرت عباسی مستجاب نمی‌شود. پس چرا می‌گوییم: هرسال همه مردم مکه بروند؟ فکرت باید میلیاردی باشد، ولو در عمل توفیق پیدا نکنی.
4 - توبیخ قرآن نسبت به افراد غافل. چرا عمرمان را حرام می‌کنیم؟ «قُلْ إِنَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُم»؛ (زمر/15). خاسر کسی نیست که سکه‌اش ارزان شود؛ خاسر کسی است که عمرش می‌رود و توجه ندارد. هفته‌ای یک کتاب خوب مطالعه کنید. نویسندگان عزیز، مختصر بنویسند. مردم الان حوصله ندارند. چرا اینقدر ساندویچ فروشی زیاد است؟ چون حال پختن ندارند. قرآن چند تا توبیخ تند دارد. می‌گوید: فلانی مثل گاو است. «کَالْأَنْعام»؛ (اعراف/179). «کَمَثَلِ الْکَلْب»؛ (اعراف/176)، مثل سگ است. «کَمَثَلِ الْحِمار»؛ (جمعه/5)، مثل الاغ است. یک جا می‌گوید: «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَل»؛ (اعراف/179)، از گاو بدتر است؟ کسی که غافل است «أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ»؛ (اعراف/179). غفلت از چه؟ غفلت از خود، چقدر توان دارم رشد کنم؟ تحصیل بهتر از این نمی‌شد؟ همسرداری بهتر از این نمی‌شد؟ خودمان را فراموش کردیم. «نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ»؛ (ص/26). معاد را فراموش می‌کنیم. «أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسیتَها»، (طه/126). مکتب را فراموش می‌کنیم. چرا می‌گوییم: بین‌الملل! ببین قانون خدا چه می‌گوید: «قُلِ‌الله ثُمَّ ذَرْهُم»؛ (انعام/91). دیگران هرچه می‌خواهند، بگویند. من راه خدا را می‌روم.