به گزارش ایرنا، اخترشناسان ناسا برای بررسی لحظه‌ای این شهاب از دو آنتن هفتاد متری Deep Space Network استفاده کردند که یکی در گلداستون کالیفرنیا و دیگری در آرسیبو پورتوریکو قرار داده شده بود.
طبق آخرین تصاویر به دست آمده قطر این شهاب حدود ۲.۷ کیلومتر و دوره تناوب چرخش آن کمتر از ۴ ساعت است.
نزدیک‌ترین فاصله این شهاب با زمین حدود ساعت ۱:۵۹ بعد از ظهر در اقیانوس آرام بود.
در آخرین تصاویر به دست آمده از این شهاب، نقطه سفید کوچکی درگوشه سمت راست تصویر مشاهده شده بود که بنا به حدس منجمان، ماه این شهاب بود.
فاصله این شهاب با زمین به اندازه‌ای بود که هیچ خطری زمین را تهدید نمی‌کرد.
این شهاب بر ای اولین بار در آگوست سال ۱۹۹۸ کشف شد و بیش از چهارده سال اخترشناسان چشم انتظار امروز بودند.
رادارهای استفاده شده در این بررسی به اندازه‌ای دقیق بودند که مطالعه اندازه، شکل، حالت چرخش و ویژگی‌های سطحی و زبری شهاب به راحتی امکان پذیر شد. از طرف ایالت متحده بودجه بسیار بالایی برای ردیابی چنین شهاب‌هایی و اجرام نزدیک به مدار زمین به ناسا اختصاص داده شده است.
طبق گزارش ناسا، در سال ۲۰۱۲، بودجه اختصاص داده شده به این پروژه ها از ۶ میلیون دلار به ۲۰ میلیون افزایش پیدا کرده است.
متخصصان زیادی در این پروژه علمی - تحقیقاتی مشغول به فعالیت هستند.
یکی از اهداف اخترشناسان در این پروژه عظیم، پیش‌بینی تهدیدات بالقوه، بررسی منشا مولکول‌های آلی و منظومه شمسی و امکان حیات در این سیارات است.