راننده‌ای را در نظر بگیرید که در این گرمای هوا، کلافه و عرق‌ریزان پس از زمانی طولانی، جایی را برای پارک کردن خودرو‌اش پیدا می‌کند، اما در همان لحظه، خودروی دیگری از راه می‌رسد و بدون توجه به حقوق و نوبت راننده قبلی، ماشینش را در آنجا پارک می‌کند. همه ما درطول شبانه‌روز بارها شاهد برخوردها و تنش‌هایی میان افراد هستیم که معمولا ریشه در اینگونه فرصت‌طلبی‌ها دارد.
این نوع به اصطلاح زرنگی وقتی در جاده‌های پرترافیک به کارگرفته می‌شود، گاهی منجر به یک حادثه ناگوار و تلخ رانندگی می‌شود و خانواده‌ای را به سوگ می‌نشاند. در روزهای تعطیل که عده زیادی قصد خروج از تهران را دارند، گاهی تمامی باندهای آزاد راه تهران- کرج اشغال می‌شود. در این شرایط بهترین راه آن است که هر راننده‌ای بین خطوط براند و از مسیر خود منحرف نشود، اما فرصت‌طلبی یک راننده می‌تواند موجب بروز راهبندان‌های شدید و پرخسارت شود. بی‌حوصلگی رانندگان در جاده‌های برون‌شهری بارها باعث راهبندان‌های طولانی و مشکلات حاد شده است. در این قبیل فرصت‌طلبی‌ها که به غلط از آن به عنوان «زرنگی» یاد می‌کنیم گاهی تجربه تلخی رخ می‌دهد که تکرار آن دیگر مقدور نیست.
در برخی از جوامع و کشورها، مناسبات و رفتارهای شهروندی چنان با موازین قانونی هماهنگ شده که کمتر شاهد فرصت‌طلبی‌های آزاردهنده هستیم. همچنان که بنا به نقل‌هایی، در برخی کشورها، شهروندان آموخته‌اند که هرچه زودتر به محل کار خود می‌رسند خودروی خود را دورتر پارک کنند تا نفرات بعدی که به هر دلیل دیر به سر کار می‌آیند، وقتشان برای یافتن جای پارک تلف نشود و به موقع بر سر کار خود حاضر شوند. در فرهنگ ما و تعالیم دینی هم بارها بر رعایت حقوق دیگران تاکید شده است چنان‌که حضرت‌علی(ع) می‌فرمایند:«فرزندم! خود را میان خویش و دیگری میزان قرارده، پس آنچه را برای خود دوست داری، برای غیر خود نیز دوست داشته باش. ستم نکن چنانچه دوست نداری به تو ستم شود». بیاییم زرنگی را به مفهوم اصلی آن، یعنی داشتن پشتکار و تلاش برای پیشرفت و خودداری از کاهلی به کار بندیم و فرصت‌طلبی و نادیده‌گرفتن حقوق دیگران را زرنگی تلقی نکنیم.