به گزارش همشهری آنلاین، این نمایشگاه دربرگیرنده برگزیده ای از آثار پنج دوره کاری رافتی و شامل چند اثر از مجموعه «آوردگاه» با تکنیک رنگ روغن روی کاغذ مخصوص، مجموعه «یاد نوشته» رنگ روغن روی بوم، مجموعه موسوم به قوطی سیگارها که اندازه هر جعبه پلکسی گلاس 5×24×30 سانتی متر و مجموعه «پرومته» هفت تابلوی «غیب گو»، «نشریه صبحگاهی»، «هواپیمای کاغذی»، «شیتیل»، «بگذار در قفسش پرواز کند»، «پل»،«جانی مقدس» همه آنها کولاژهایی هستند شامل بریده کتاب، تصاویر و نوشته تا سیگار ، فویل، زینک و صفحه های چوبی که بر روی دیوار رفته است و از مجموعه «رویای ایکاروس» نیز هفت تابلو که هر کدام از آنها« الگوی 1 تا 7» نام گذاری شدند.
رافتی در مورد آثاری که در این نمایشگاه ارائه داده است گفت: در این نمایشگاه بخشی از آثار پنج دوره کاری ام را به نمایش گذاشتم.
این نمایشگاه شامل 40 اثر می‌باشد که 32 اثر این مجموعه شامل نقاشی های آبستره است و هشت اینستالیشن که هر کدام از این کارها شامل 40 اثر دیگرند که با هم یک کلیت را می‌سازند.
نقاشی های این مجموعه نیز در ابعاد دو متر و 12 در 84 سانتیمتر بر روی بوم خلق شده و این اندازه سال هاست که مورد توجه من است.
او در مورد اینستالیشن هایی که در این نمایشگاه به تماشا گذاشته است، گفت: ابتدا بر روی قوطی های سیگارلو (سیگار های کوچک برگ) از نقاشی و عکس هایی که پیش از آن خلق کردم کلاژ و پس از آن این قوطی ها را بر روی برگه هایی از کتاب های هزاره های گمشده «پرویز رجبی» که برای نابینایان است و به خط بریل نوشته شده نصب کردم و در درون هر پاکت سیگار نیز یکی از شعر های منتشر نشده خود را قرار دادم که در نهایت مجموعه ای از این کلاژ ها با هم یک کلیت واحد را می‌سازند.
در واقع من با انجام این کار اشاره به فلسفه ای دارم که معتقد است: از همان موقع که تمدن شکل گرفته انسانها در یک باکس زندگی می‌کنند.
این اثر مربوط به پنج سال پیش است و کاری شبیه به این اثر را برای یک سالن بزرگ در ساختمانی در منطقه فرشته تهران ساخته بودم که قرار بود تبدیل به مرکز هنرهای تجسمی شود اما دوستانی که مرا در انجام این کار همراهی می‌کردند بیشتر به فکر تجارت بودند و این مرکز ایجاد نشد.
او که سالها در خارج از ایران زندگی کرده و در نمایشگاه های متعددی در خارج از ایران حضور داشته است در مورد روند جریان هنری ایران می‌گوید: جریان هنری ایران روندی رو به رشد دارد اما فاصله آن با جریانات هنری در خارج از ایران به خصوص آمریکا و اروپا فاصله زیادی دارد.
او اضافه کرد: آرت یا هنر در واقع کار گروهی محسوب می‌شود اگر همکاری افراد مختلف در این زمینه نباشد کار هنری صورت نمی‌گیرد.
اگر فضای مناسب برای ارائه آثارم وجود نداشت من نمی‌توانستم آثارم را در قالب یک نمایشگاه در معرض تماشا قرار دهم.
آرت در خارج از ایران بستگی به زندگی هنرمند دارد و به اندازه زیادی درونی است اما در ایران بیشتر به سمت بازار سوق دارد به همین دلیل می‌توان گفت فاصله زیادی با کشورهای دیگر داریم.
درآمریکا و کشورهای اروپایی سالها طول می‌کشد که یک آرتیست تجربیات لازم در زمینه کاری خود را به دست آورد و پس از آن، از بین تعداد زیادی از افراد که هر ساله آموزش های لازم را در این زمینه دیده اند، تعداد کمی موفق می‌شوند به زبان شخصی خود نزدیک شوند.
واحد خاکدان نقاش پیشکسوت در مورد آثار بیژن رافتی گفت: من حدود 16 سال است که با بیژن رافتی و آثارش آشنا هستم، از نظر من آثار رافتی موضع گیری های آوانگاردی دارند.
او هنوز روی مواضع و قواعدی کار می‌کند که کشش به جستجو و تجربه های جدید دارد و علاوه بر این رد پای پست مدرنیستی نیز در آثارش دیده می‌شود.
بیژن رافتی متولد 1323 تهران است. او تحصیلاتش را در رشته های کارشناسی اقتصاد و توسعه و علوم تربیتی تا مقطع دکترا ادامه داده است و سال ها در مرکز مطالعات پیشرفته در جمعیت و انرژی و صندوق بین المللی پول کار کرده است و به عنوان استاد در دانشگاه هاروارد تدریس کرده است.
وی نقاشی را از دوران کودکی به صورت خود آموخته و در دوران اقامتش در آمریکا محضر برخی از بزرگان جهان را درک کرده است.
رافتی یک هنرمند چند رسانه ای است که 25 سال گذشته، 15 نمایشگاه انفرادی برپا کرده و در بیش از 30 گروهی شرکت کرده است.
آثار او تاکنون در مجموعه های شخصی در ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان، هلند، ژاپن، برزیل، اروگوئه و ایران نگهداری می‌شود.
گالری آریانا باحدود 500 متر فضای نمایشگاهی به لحاظ معماری، فضای نمایشگاهی، طراحی داخلی و نورپردازی، یکی از استانداردترین گالری‌های تهران به شمار می‌رود.
این نمایشگاه به مدت یک ماه در گالری آریانا واقع در خیابان فرشته پلاک 9 دایر است.