هر دو شیوه مستندسازی از دوربین‌های سبک و ضد صدای ۱۶ میلیمتری و تجهیزات صدای همزمان (سینکرون) استفاده می‌کنند.
این تجهیزات به فیلمساز امکان می‌دهد تا در موقعیتی که از آن فیلمبرداری می‌کند، به آسانی غوطه‌ور شده و حرکت کند.
- مفاهیم: سینمای مستقل چیست؟
- مفاهیم: ژانر چیست؟
- مفاهیم: بازیگری چیست؟
- مفاهیم: عمق میدان در سینما چیست؟
در حالی که فیلمسازان مکتب سینما ـ حقیقت (cinema-verite) چون ژان روش (Jean Roush) و ادگار مورن (Edgar Morin) فرایند ضبط تصاویر به وسیله تعامل شخصیت‌ها و دوربین را برجسته می‌کنند، فیلمسازان مکتب سینمای مستقیم (direct cinema) مثل رابرت درو (Robert Drew)، ریچارد لی‌کاک (Richard Leacock) و فردریک وایزمن (Frederick Wiseman) بر استراتژی‌های فیلمبرداری غیر تعاملی تکیه دارند، تا به این وسیله به تأثیر اصالت «مهار نشده» دست یابند.
کاربردهای خود ـ انعطافی برخاسته از تکینک‌های سینمای مستقیم، در دهه‌های بعد [به عنوان مثال فیلم No Lies اثر میچل بلاک (Mitchell Block) ساخته سال ۱۹۷۳ و یا فیلم Daughter Rite ساخته سال ۱۹۷۸ میشل سیتروئن (Michelle Citroen) که در زمینه کاربرد استراتژی‌های مبتنی بر بازنمود در سطح روایت (ساختار بحران)، نما (برداشت‌های طولانی با استفاده از لنز زوم) و مونتاژ (مونتاژ مبتنی بر زمان یا کرونولوژیک) رواج یافته بود، شالوده این تأثیرگذاری را در هم شکست.
Eva Warth *