اگر بیماری طولانی و صعب‌العلاج باشد بیشتر این حس به شما دست می‌دهد که کاش کسی می‌آمد و حالم را عوض می‌کرد. این آرزو برای زمانی است که بیماری شما طولانی شده باشد و الا ازجمله ویژگی‌های ما ایرانی‌ها این است که در همان روزهای اول شیرینی و کمپوت و گل به‌دست به عیادت بیمار برویم و دین خود را به این سنت حسنه ادا کنیم اما همیشه اینطور نیست.
عیادت از بیماران با توجه به‌شدت و ضعف بیماری و نوع بیماری متفاوت است. قاعدتا عیادت کردن از یک بیمار مبتلا به آنفلوآنزا که 4روز است و بیمارحوصله خود را هم ندارد کار شایسته‌ای نیست اما هستند کسانی که تا خبر دار می‌شوند کسی در خانه برای مداوای بیماری مانده، راهی خانه‌اش می‌شوند.
بیماران مقیم در بیمارستان‌ها هم تقریبا همین وضع را دارند. کافی است در ساعت عیادت به یکی از بیمارستان‌های شهر تهران سر بزنید. از در و دیوار بزرگسال و خردسال با جعبه‌های شیرینی و کمپوت و گل با جدیت تمام پاشنه‌های خود را به زمین می‌کوبند و از هم سراغ فلان بخش و فلان اتاق را می‌گیرند. عیادت کننده‌ها مدت‌ها دور بیمار می‌ایستند و از هر دری سخنی به میان می‌آورند. بیمار اگر فامیل باشد که داستان چاق سلامتی و چه خبر از کجا تا راهروی بیمارستان ادامه خواهد داشت. آن وقت است که آن دسته از فامیل را که در عروسی و عزا فقط می‌بینید حالا در راهروی بیمارستان گیربیاورید و حال فامیل دور را بپرسید.
هدف از عیادت بیمار ایجاد بار روانی مثبت در بیمار است تا با این روش کمی از فشارهای روانی او کاسته شود. در عیادت از بیمار رعایت نکاتی هر چند بدیهی ضروری است. اول از همه سراغ بیمار را از اطرافیانش بپرسید. ببینید بیمار حال و حوصله عیادت‌کننده را دارد. شاید بیمارتان روزهای دردناکی را سپری می‌کند و طاقت و توان مصاحبت نداشته باشد. عیادت را فقط موکول به روزهای اول بیماری نکنید. تا زمانی که بهبودی حاصل شود جویای حال او باشید. از او نخواهید که در مورد جزئیات بیماری‌اش برایتان توضیح بدهد. همیشه چیز‌هایی هست که لزومی ندارد دیگران بدانند. در همین حد پرس و جو کنید که اگر بیماری قند خون و چربی خون دارد برایش شیرینی‌جات نبرید.
یادتان باشد توصیه‌هایی از این دست ندهید که دارویی که مصرف می‌کنی عوارض جانبی خطرناکی دارد و یا اینکه من کسی را می‌شناسم که با فلان دارو بهتر شده است. قدر مسلم شما پزشک او نیستید و شرایط او و آزمایش‌های تشخیصی او را ندیده‌اید.
نقش گل در سلامت روانی افراد بسیار مهم است و فرد با تماشا کردن به گل و لذت بردن از طراوت، رنگ و عطر زیبای آن می‌تواند حالت روانی نامتعادل خود را تغییر دهد. نتایج مطالعات زیادی رابطه میان هدیه‌دادن گل به بیماران و بهبود سلامت آنها را نشان داده است. اگر نمی‌دانید دوست و یا فامیل بیمارتان چه چیزی برایش بهتر است، می‌توانید به خرید گل فکر کنید.
حتی اگر اصرار کردند برای ناهار و شام نمانید. پختن غذا برای تعداد زیادی میهمان توسط اهل خانه در شرایطی که باید از بیمار نیز مراقبت کنند کار دشواری است. تعارف را بگذارید کنار و به راحتی بگویید برای شام و ناهار نمی‌مانید.با بیمار همدلی کنید و به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش خواهید بود. شاد باشید و سعی کنید محتوای حرف هایتان نیز او را به یاد خاطرات خوب بیندازد. بی‌شک همدلی با بیمار در تخفیف رنج و ناراحتی‌های بیمار نقش مؤثری دارد.
برای ارتباط‌های بعدی می‌توانید از راه‌های جدید ارتباطی استفاده کنید. در حال حاضر به جز برخی بیمارستان‌های دولتی در بیشتر مکان‌ها اینترنت WiFi وجود دارد و می‌توانید با این وسیله با دوست بیمارتان گفت‌وگو کنید. می‌توانید برای او مطالب خنده‌دار و امید بخش بفرستید.