فریبا نیک نژاد: راجر ایبرت فقید در سال ۱۹۹۲ در نقدی ‌‌که برای فیلم به یادماندنی بوی خوش زن نوشت فقط از ۲ بازیگر نام برد. یکی آل پاچینوی ‌‌‌‌بزرگ بود که با این فیلم به اسکار رسید و دیگری جوانی ۲۴ ساله به نام فیلیپ سیمور هافمن.

او اگر چه نقشی غیرمحوری‌ در این فیلم بزرگ داشت اما به شدت نوع بازیگری و طرز بیان و فیزیک حرکتی‌اش مورد توجه‌ی چشمان تیزبین ایبرت قرار گرفت. چند سالی گذشت تا مشخص شد حقیقتا سیمور هافمن به زعم نظر عمده‌ی منتقدان بازیگری بود که با پیشینه‌ی تئاتری فوق العاده‌اش روشنایی بخش سینما هم شده بود. هافمن عاقبت به خیر نشد اما یادگارهایی بسیار بزرگ به ارمغان باقی گذاشت.

فیلیپ سیمور هافمن که 2 روز پیش در 12 بهمن در سن 46 سالگی بدلیل مصرف بیش از حد هروئین و اووردوز ناشی از آن در آپارتمانش واقع در منهتن نیویورک در گذشت از سال 1987 در تئاتر جای پایش را محکم کرد. او یکی از باسواد ترین بازیگران تئاتر و سینمای هالیوود بود. دوران دانشگاه برای او که در رشته هنرهای زیبا تحصیل می کرد دریچه ای بود تا به تئاتر برودوی وارد شود و پس از آن سینما نیز از دغدغه‌های جدی او شد. اما مهمترین تفاوت سیمور هافمن با دیگر بازیگران هم دوره‌اش همراهی‌اش با تئاتر بود و هرگز از آن دور نشد. چنانچه سال گذشته برای دهمین بار نامزد دریافت جایزه تونی شد. او برای بازی درخشانش در تئاتر موفق مرگ سلیمان به این نامزدی نائل شده بود.

او 4 بار برای دریافت جایزه اسکار 5 مرتبه برای جابزه گلدن گلوب و ده بار برای جایزه تونی نامزد شده بود که که به همه این جایزه‌ها هم رسید. در سال 2006 برای فیلم کاپوتی به اسکار و گلدن گلوب رسید و پیش از این‌ها در سال 2000 برای تئاتر موفق و جهانی حقیقت شرق به جایزه بسیار معتبر تونی(معادل اسکار تئاتر) نائل آمد.

در سال‌های اخیر و به جز فیلم کاپوتی عمدتا از او نقش مکمل هایی دیدیم که به حقیقت عظمت و کاربرد قهرمانان دوم را به طرز عملی نشانمان می داد.آلفرد هیچکاک در باره بازیگرانی که نقش مکمل بازی می‌کنند و شرایط آنها جزوه‌ای دارد که در تمام مدارس و دانشکده های سینمایی معتبر در جهان تدریس می شود.عمده منتقدین و اساتید فن فیلیپ سیمور هافمن را بزرگترین بازیگر سالهای اخیر می دانند که حق مطلب و شان نقش مکمل را به خوبی به بدنه سینما بازگرداند.

از حضور او در فیلم بوی خوش زن(1992) تا فیلم های:آقای ریپلی بااستعداد(1999) و تقریبا مشهور(2000) و پس از آن از حضورش در کوهستان سرد(2003)تا جنگ چارلی ویلسون (2007) ،شک(2008)،قبل از اینکه شیطان بفهمد مرده ای(2008)،مانی بال؛ یاران مارس (2011) و مرشد(2012) همگی نشان از قدرت او در اجرای موفق ترین نقش های مکملی بود که به روند حرکتی فیلم هایش بهترین سرعت و قدرت را می داد.

با مرگ او سینما یکی از بهترین بازیگرانش را ازدست داد با این همه ما گنجینه‌ای از آثار او را دراختیار داریم که با دیدار دوباره آنها می شود یاد و خاطره فیلیپ سیمور هافمن را زنده کرد.او عاقبت به خیر نشد ولی در سینما ماندگار شد. 

برچسب‌ها