بعد از آن این بازیگر یکی از نقش‌های اصلی سریال «مسافر» به کارگردانی سیروس مقدم را بازی کرد و شاید هنوز هم عده‌ای او را در نقش خانم دکتر این سریال به خاطر می‌آورند.
نعمتی بعد از آن دیگر در تلویزیون ظاهر نشد و البته این سال‌ها حضور او در سینما هم کمرنگ بود. خودش می‌گوید بعضی از انتخاب‌های نادرست که از بی‌تجربگی‌اش ناشی می‌شد باعث دور شدن او از مسیر درست بازیگری‌اش شده است.
اما نعمتی این روزها یکی از مشرقی‌های «پارک وی» به کارگردانی فریدون جیرانی است.یک مشرقی که هرچند حضور نسبتاً کمرنگی در فیلم دارد اما وجه مشترک او با دیگر مشرقی‌ها، متفاوت بودن این کاراکتر است. او «پارک وی» را شروعی دوباره برای خود می‌داند. گفت‌وگویی را که به بهانه اکران این فیلم انجام شده در زیر می‌خوانید.
- شما با بازی در فیلم «هیوا» کار مرحوم ملاقلی‌پور پا به عرصه سینما گذاشتید، این ورود می‌توانست نویدبخش یک حضور سنجیده در سینما باشد، اما انتخاب‌های بعدی شما چندان نشانی از وسواس در خود نداشت، چرا این اتفاق افتاد؟
- کاملاً موافقم که حضور در فیلم «هیوا» کار مرحوم ملاقلی‌پور برای شروع کار یک بازیگر اتفاق مهمی محسوب می‌شود؛ اتفاقی که در کارنامه بازیگری من کمتر تکرار شد. یک گروه حرفه‌ای در شرایطی بسیار سخت دور هم جمع شدند و با همدلی و با برنامه‌ریزی بسیار دقیق و یک نوشته منسجم، توانستند یک اثر ماندگار در گونه سینمایی دفاع مقدس پدید آورند.
اتفاقاً بعد از اتمام این فیلم دلم می‌خواست در یک کار خوب حضور داشته باشم و با فیلمنامه‌هایی که به دستم می‌رسید با سخت‌گیری زیادی برخورد می‌کردم. برایم سخت بود بعد از یک شروع خوب به هر پیشنهادی جواب مثبت بدهم اما نگرش مردسالارانه سینمای ایران در فیلمنامه‌نویسی و سقف داستان‌پردازی در آن رسیدن به این آمال را برایم سخت می‌کرد به‌طوری که مجبور شدم از میان فیلمنامه‌های رسیده بالاخره یکی را انتخاب کنم.
بنابراین وقتی به من پیشنهاد بازی در فیلم «دلباخته» که نقش روبه‌روی آن را «فریبرز عرب‌نیا» بازی می‌کرد را دادند پذیرفتم. که به نظرم فیلم بدی هم محسوب نمی‌شود.
- یعنی قبول ندارید که در این سال‌ها چند انتخاب بد داشته‌اید؟ مثلاً چرا شما باید در فیلم زیر استاندارد و ضعیفی مثل «شغال» بازی می‌کردید؟
- فکر می‌کنم در سؤال قبلی جواب سؤال شما را دادم. اما بخشی از این انتخاب‌های بد، به بی‌تجربگی و نداشتن یک مشاور خوب در کنارم بر‌می‌گردد که قبول دارم. متاسفانه ما بازیگرها بر خلاف آن‌چه در حیطه بازیگری در تمام جهان متداول هست همه کارها و انتخاب‌ها را به‌تنهایی انجام می‌دهیم و هم‌فکر و مشاوری نداریم که ما را راهنمایی کند.
بازی در برخی از فیلم‌ها را قبول می‌کنیم و در نگاه اول احساس می‌کنیم که نتیجه آن خوب خواهد بود اما وقتی روی پرده می‌رود تازه می‌فهمیم که اشتباه کرده‌ایم. در حالی که اگر مشاور خوبی کنارت باشد لازم نیست همه چیز را تجربه کنی و با آزمون و خطا به این نتیجه برسی.
- شما در تلویزیون هم با سریال پر‌مخاطب «مسافر» به تماشاگران تلویزیونی معرفی شدید، اما در مقطعی چند ساله در تلویزیون هم حضور کمرنگی داشتید. آیا پیشنهادها قابل توجه نبود؟ یا نمی‌خواستید به عنوان بازیگر تلویزیونی به تماشاگر معرفی شوید؟
- تلویزیون، بازیگر خودش را می‌خواهد و چندان موافق نیستم که بازیگر سینما در تلویزیون و بازیگر تلویزیون در سینما حضور داشته باشد. اما از آن‌جا که حجم تولیدات سینمای ایران به اندازه‌ای نیست که بازیگر بتواند در طول سال به‌طور مداوم کار داشته باشد، بنابراین ناچار می‌شود که در برخی سریال‌های تلویزیونی بازی کند. به نظر من هم سریال «مسافر» بسیار موفق بود و برای من هم تجربه‌ای گرانقدر...
- شما در «پارک وی» که این روزها روی اکران است نقش سیمین مشرقی را دارید. همیشه مشرقی‌های فیلم‌های جیرانی آدم‌های تاثیرگذاری در پیشبرد داستان بوده‌اند، اما سیمین مشرقی در «پارک وی» حضوری کمرنگ‌تر از بقیه مشرقی‌های فیلم‌های جیرانی دارد. چرا سیمین باید مشرقی این فیلم باشد؟
- دقیقاً همین‌طور است. مشرقی‌های جیرانی همیشه آدم‌های محوری بودند که اتفاق‌های سینمای این کارگردان را سبب می‌شوند. در اینجا هم اگرچه بر خلاف دیگر آثار جیرانی، مشرقی در سایه است، اما کاراکتر تاثیرگذارش در ذهن تماشاگر می‌ماند. ولی مهم‌ترین دلیل برای این‌که سیمین به عنوان مشرقی فیلم «پارک‌وی» انتخاب شد این است که همیشه در فیلم‌های جیرانی «مشرقی» شخصیتی است که آگاهانه عمل می‌کند.
بنابراین این عقلانیت نه در کوهیار هدایت بود نه رها روانبخش. بلکه عاقل فیلم که ماجرا را درست‌تر می‌بیند «سیمین مشرقی» است؛ روان‌شناسی که زن دوم یک مرد الکلی دائم‌الخمر و بی‌هدفی است که خیلی بهتر از بقیه می‌‌فهمد و حتی نادختری‌اش را هم دوست دارد و کوشش می‌کند به او نزدیک شود. در پایان ماجرا هم او است که تحلیلی از این دیوانگی به دست می‌دهد.
به این جهت مشرقی این فیلم با همه کارهای جیرانی متفاوت است و خوشحالم که این تفاوت با بازی من متجلی شده.
- نکته جالب در مورد این شخصیت روان‌شناس بودن اوست. چرا این روان‌شناس متوجه بیماری آشکار کوهیار و مادرش نمی‌شود؟
- اگر دقیق به فیلم نگاه کرده باشید در سکانس رستوران، سیمین به همسرش می‌گوید که رفتار کوهیار طبیعی نیست. اما پدر خانواده که مثل همیشه مست است از این تذکر همسرش به سادگی می‌گذرد و می‌گوید: «همه ما یک دیوانگی‌هایی داریم دست از این فروید‌بازیت بردار...» در سکانس بیمارستان هم پدر با پشیمانی به سیمین می‌گوید: «تو به من گفتی اما من مست نفهمیدم»...
- در جایی گفته بودید «پارک وی» برایتان شروعی دوباره است، چرا؟ آیا اسم کارگردانی همچون فریدون جیرانی باعث این اتفاق است؟
- استاد جیرانی از معدود کارگردانان سینمای ایران است که آثارش بسیار متکی بر بازیگر است و برای این‌که بازیگر بتواند به نقش نزدیک شود و بازی خوبی ارائه دهد وسواس‌های عجیب و غریب اما شیرینی دارد. اگر کمی هم در آثار او تأمل کنید متوجه خواهید شد که کمتر اتفاق افتاده که بازیگری در ساخته‌های فریدون جیرانی بازی بدی داشته باشد.
بنابراین بعد از این‌که پیشنهاد بازی در فیلم «پارک‌وی» به من شد؛ با کمال میل پذیرفتم و تمام تلاشم این بود که از این فرصت مغتنم نهایت استفاده را کنم. اما در مجموع فیلم «پارک‌وی» را اثری قابل دفاع می‌دانم و به نظرم کاری بسیار خوب در سینمای ایران محسوب می‌شود.
- اما در «پارک وی» نقش و بازی متفاوتی دارید، این فرصتی است که می‌تواند باعث تداوم چنین حضوری در سینما برایتان شود. در انتخاب‌های بعدی‌تان چه نکاتی را لحاظ می‌کنید؟
- بعد از بازی در فیلم فریدون جیرانی در حالی که پیشنهاد بازی در دو سریال و یک فیلم سینمایی برای نقش یک داشتم اما ترجیح دادم در فیلم «زن دوم» با سیروس الوند همکاری کنم. همزمان با این فیلم بازی در یک سریال تاریخی با نام «کلاه پهلوی» به کارگردانی ضیاء‌الدین دری را قبول کردم که به نظرم با این دو کار موقعیت خوبی را برای خودم به‌وجود آوردم.
- «پارک وی» بر خلاف زمان ساختش در موقع اکران فیلم پر‌حاشیه‌ای از کار درآمد؛ به‌خصوص این‌که برخی از بازیگران به کارگردان معترض شدند. شما تجربه کار با جیرانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
- این حاشیه‌ها در اکثر کارهای سینمایی است و این به شرایط و موقعیت سینمای ایران بر‌می‌گردد بنابراین خیلی از این حاشیه‌ها اجتناب‌ناپذیر است. اما برای من تجربه کار در کنار جیرانی بسیار لذت‌بخش بود. او به دلیل وسواس‌هایی که در کارگردانی دارد قبل از گرفتن هر پلان‌ها صحبت‌های زیادی با بازیگر می‌کرد و می‌گفت که چه می‌خواهد. اگر دقیقاً آن چیزی که می‌خواست توسط بازیگر درست اجرا نمی‌شد محال بود به راحتی بگذرد.
حتی برخی روزها به دلایل مختلف وقتی بازیگری نمی‌توانست ذهنیت او را درست اجرا کند جیرانی آن روز را تعطیل می‌کرد و با قاطعیت می‌گفت باید نقش چه به لحاظ ظاهری و چه باطنی برای بازیگر ملموس شود تا او بتواند آن را درست اجرا کند. در نگاه کارگردان ظرایفی وجود داشت که من در دیگر کارگردانانی که با آنها کار کردم، کمتر دیدم.
- این روزها سریال «پول کثیف» از شما روی آنتن است. گویا در این مجموعه نقش زنی اغواگر را ایفا می‌کنید که به نوعی تجربه تازه‌ای در کارنامه شماست.
- این سریال سه سال پیش ساخته شده و به دلایلی شخصی ترجیح می‌دهم درباره آن صحبت نکنم.
- اخیراً در «زن دوم» به کارگردانی سیروس الوند هم حضور داشتید، در این فیلم چه نقشی دارید؟
- در این فیلم نقش همسر اول محمد‌رضا فروتن را بازی می‌کنم و برایم بازی در این فیلم، آن هم با حضور کارگردانی با تجربه به نام سیروس الوند و همچنین بازی در کنار نیکی کریمی و محمد‌رضا فروتن بسیار دلنشین و مثمرثمر بود.
- و سریال تاریخی «کلاه پهلوی». ایفای نقش در یک سریال تاریخی چه‌طور تجربه‌ای بود؟
- در این سریال نقش زرین تاج که یک فمینیست دو‌آتشه است را بازی کردم. کار در این سریال آن هم با کارگردانی که سابقه ساخت سریالی چون کیف انگلیسی را در کارنامه‌اش دارد پر از تجربه و درس بود. در این سریال که یک کار عظیم و به نوعی بیگ پروداکشن است بازیگران متعدد و حرفه‌ای زیادی بازی می‌کنند و به نظرم سریال «کلاه پهلوی» از کارهای ماندگار در تلویزیون خواهد شد.