آنها که سالی یک‌بار از دل خاک بیدار می‌شوند، مقدمات خودنمایی‌شان را فراهم می‌کنند... و همه‌ی این تغییرات بهانه‌ای می‌شود برای ما آدم‌ها تا در بهار، عاشق سفر و لذت‌بردن از طبیعت شویم.
اما سفرهای بهاری راه و رسم خودش را می‌طلبد. طبیعت دارد از نو، زندگی را از سر می‌گیرد و ما باید بیش از پیش، هوایش را داشته باشیم. هوای جانوران و گیاهان را، هوای زمین تازه نو شده را. چه‌طور؟ کافی است بدانیم مکانی که می‌خواهیم برویم چه ویژگی خاصی دارد، محل مهاجرت یا جفت‌گیری چه حیوان خاصی است؟ چه گیاه خاصی در آن می‌روید؟ آیا محل عبور گله‌ای از حیوانات است؟ شکار در آن ممنوع است یا آزاد؟ چه چیزهایی باید با خود ببریم و چه چیزهایی را نه؟ چه بپوشیم؟ ابتدا پاسخ این پرسش‌ها را بیابید و سپس به کشف زمین جان گرفته بروید...
قدمتان سبز!
کنجکاوی زیاد، مایه‌ی دردسر!
ما برای دیدن و یادگرفتن سفر می‌رویم، اما رعایت ایمنی شرط عقل است. شاید گیاهی حساسیت‌زا باشد یا دست‌زدن به تخم پرندگان یا جاندار تازه متولد شده، دردسرهایی برایمان به‌وجود آورد. به جانداران و محل زندگی‌شان احترام بگذاریم تا طبیعت هم به ما احترام بگذارد!
مهاجرت و رعایت امنیت
مناطقی که محل مهاجرت حیوانات به‌ویژه پرندگان است، معمولاً شناخته شده و محافظت شده‌اند. این محافظت آن‌قدر اهمیت دارد که ممکن است در دوره‌ی خاصی، از ورود آدم‌ها به آن‌جا جلوگیری شود. این کار برای حفظ امنیت حیوانات است، پس اصراری برای انجامش نداشته باشید!
استتار و حفظ آرامش محیط!
اگر به جایی می‌روید که امکان دیدن حیوانات در آن‌جا وجود دارد، حتماً لباس‌هایی به رنگ طبیعت بپوشید. سبز تیره، قهوه‌ای یا کرم. پوشیدن لباس‌های به رنگ تند و شاد، حیوانات را می‌ترساند و آرامششان را بر هم می‌زند.
عبور از راه‌های امتحان شده!
از «پاکوب» حرکت کنید. یعنی مسیری که به‌خاطر رفت‌وآمد آدم‌ها، لگد خورده و راهی ایجاد شده است. به این ترتیب راه را گم نخواهید کرد. این کار حُسن دیگری هم دارد؛ این‌که به محل زندگی حیوانات نزدیک نمی‌شوید و یا گیاهان دیگری را لگدمال نمی‌کنید.
سبک بروید اما کامل!
بسته به نوع سفر، از قبل وسایل کوله‌پشتی خود را بردارید. مثلاً اگر به جایی مرطوب و بارانی می‌روید که حشرات زیادی در آن هستند، داروی ضد حساسیت و دور‌کننده‌ی پشه همراه داشته باشید. یک لباس اضافی، کلاه و کرم ضدآفتاب همراه داشته باشید.
چرخ را بچرخانید!
در کوله‌پشتی‌تان یک وعده غذای کم حجم و پرکالری داشته باشید، اما برای خوردنی‌های محلی و خرید هم جا بگذارید. طبیعت‌گردی شما می‌تواند به رونق چرخه‌ی اقتصادی روستا کمک کند.
یادگاری ببرید، اما نگذارید!
یادگاری طبیعت‌گردی، لذت و کشف ندیده‌هاست. قبل از ترک محیط، مطمئن شوید هیچ‌چیز دیگری به یادگار نگذاشته‌اید. کوچک‌ترین زباله، کم‌ترین شعله و تخریب شاید به چشم نیاید، اما می‌تواند پیامدهای ناگواری برای اکوسیستم منطقه داشته باشد. تماشای گیاهان را هم به جای کَندنشان، به عکاسی محدود کنید!