وزیر بهداشت هشدار می‌دهد آلودگی هوا تأثیر مخربی بر سلامت شهروندان دارد. خبر دیگری از بالا بودن مرگ‌ومیر بر اثر سوانح و تصادفات حکایت دارد و در همین حال، گزارش‌ها حکایت از شلوغی بیش از حد بیمارستان‌ها به‌ویژه بیمارستان‌های دولتی و سردرگمی بیماران در راهروهای بیمارستان‌ها دارد.
موضوع چیست؟ بودجه سلامت تا حالا کجا رفته است؟ چرا به وضعیت بهداشت و سلامت و دارو و درمان مردم توجه درست و حسابی نشده است؟ آیا نظام بهداشت و سلامت کشور، حلقه فراموش شده برنامه‌ریزی و مدیریت در ایران است؟ مجلسیان در کجای این گردونه ایستاده‌اند؟ یعنی یک نهاد فرادستی و نظارتی وجود نداشته که هشدار بدهد مردم دارند قربانی این وضعیت می‌شوند؟ می‌دانید که برنامه‌ریزی برای بهبود شاخص‌های سلامت در هر کشوری، به‌صورت کوتاه‌مدت پاسخ نمی‌دهد. البته در همین ایران، افرادی در مسند وزارت بهداشت نشسته‌اند که معتقد بوده‌اند 6روزه هم می‌توانند در حوزه سلامت معجزه کنند. آن افراد در 6روز که هیچ در 6هفته هم نتوانستند داروهای بلوکه شده در گمرگ ایران را آزاد کنند چه برسد به اینکه بخواهند نظام سلامت را اصلاح کنند.
بودجه‌های سلامت را به مسکن مهر دادند و مجلس فقط گزارش داد و نظاره کرد. سهم سلامت را از طرح هدفمندی یارانه‌ها ندادند و نهادهای نظارتی سکوت کردند. حالا مردم دارند چوب آن انحراف‌ها را می‌خورند؛ به قیمت جانشان و سلامتی‌شان. بیماران به‌ویژه بیماران سرطانی و صعب‌العلاج به زیر خط فقر سقوط می‌کنند و مسئولان فقط هشدار می‌دهند. هشدار بس است. به داد مردم برسید.