دولت دیروز مصوبه‌ای داشت که جزئیات خرید خدمات سلامت را از سوی این سازمان مشخص کرد. این مصوبه تعیین می‌کند که چه خدماتی از چه مراکزی و با چه قیمتی خریداری شود و در اختیار بیمه‌شدگان سازمان بیمه سلامت قرار گیرد. در حال حاضر خدمات درمانی و سلامت را بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، سونوگرافی‌ها و دیگر مراکز درمانی ارائه می‌دهند. این خدمات در بازار درمان با قیمت‌های متفاوت عرضه می‌شوند مثلا انجام یک عمل جراحی در یک بیمارستان خصوصی مبلغی بسیار بیشتر از بیمارستان دولتی دارد. تفاوت دیگر در هزینه اقامت (هتلینگ) است. قیمت اقامت در بیمارستان‌های خصوصی چند برابر قیمت بیمارستان‌های دولتی است. این تفاوت قیمت‌ها در عکسبرداری، سونوگرافی، دندانپزشکی، ویزیت پزشک، آزمایش‌های پزشکی و سایر خدمات درمانی میان مراکز خصوصی و دولتی درمانی وجود دارد.
براساس مصوبه دولت سازمان بیمه سلامت اجازه دارد تا از 2روش برای خرید راهبردی خدمات سلامت اقدام کند؛ در روش نخست این خرید برای خدمات سطح اول درمانی با توجه به تراکم جمعیت و نیازهای خاصی که مردم منطقه دارند انجام می‌شود. این روش با تأکید بر نیازهای منطقه‌ای بناگذاشته شده و بیماری‌های شایع در مناطق گوناگون یا نیازهای بهداشتی که مردم منطقه دارند بر میزان خرید خدمات درمانی تأثیر مستقیم می‌گذارد. به‌عنوان مثال اگر در منطقه‌ای از کشور مشکلات بینایی یا بیماری‌های زنان شایع‌اند سازمان بیمه سلامت باید بیشترین حجم خرید خدمات درمانی را با تمرکز بر این مشکلات انجام بدهد. روش دومی که برای خرید خدمت درنظر گرفته شده عبارت است از پرداخت هزینه‌ها به روش گروه‌بندی با تشخیص که این روش با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام می‌شود. این شیوه می‌بایست در 3بیمارستان کشور به‌صورت آزمایشی انجام شود و سپس قابلیت اجرا در سراسر کشور را داشته باشد. با مشخص شدن شیوه‌های خرید خدمات سلامت از این پس سازمان بیمه سلامت مکلف است تا در این چارچوب‌های تعیین‌شده خدمات درمانی را خریده و در اختیار بیمه‌شدگانش قرار بدهد.
بودجه از کجا تأمین می‌شود؟
دولت تلاش می‌کند تا مشکلات درمانی مردم را کاهش دهد و بر همین اساس هم تکالیف جدیدی برای بیمه سلامت تعریف کرده است اما این تکالیف به بودجه نیز نیاز دارند. هیأت وزیران معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست‌جمهوری را مکلف کرده که این بودجه را پرداخت کند. از سوی دیگر وزارت بهداشت نیز مکلف شده تا دستورالعمل‌های درمانی لازم (پروتکل درمانی) را تدوین کند تا سازمان‌های بیمه‌گر و مراکز درمانی براساس این دستورالعمل‌ها عمل کنند. به این ترتیب یک روش یکسان برای درمان بیماری‌ها و مراقبت از سلامت تمامی بیمه‌شدگان سراسر کشور وجود خواهد داشت و تخطی از این دستورالعمل قابل پیگیری است به‌عنوان مثال اگر به‌دلیل سهل‌انگاری یا خطای گروه درمانی بیماران دچار مشکلات جانبی شوند سازمان بیمه سلامت می‌تواند این تخلف‌ها را با مبنا قرار دادن دستورالعمل وزارت بهداشت مشخص کرده و گروه خطاکار را متنبه یا مجبور به پرداخت خسارت کند.