به گزارش همشهری آنلاین، دکتر هادی خانیکی در نشست «ارتباطات سیاسی؛ مسائل داخلی، چشم‌اندازهای جهانی» که شنبه 27 بهمن ماه همزمان با روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: برای نقش‌آفرینی مثبت رسانه‌ها در حوزه توسعه سیاسی و برای ارتقای کیفیت توسعه سیاسی نیاز داریم سه گروه نخبگان و روشنفکران، سیاست‌ورزان و مدیران و همچنین دانشگاهیان و حرفه‌ای‌ها را به تفاهم و توافق بر سر مسئله سیاسی سوق دهیم.
وی افزود: اگر رسانه‌ها بتوانند نهادها و ساز و کارهای سیاسی را برای بالا بردن مشارکت سیاسی در جامعه تقویت کنند، توانسته‌اند گامی در مسیر توسعه سیاسی بردارند یعنی جامعه را از بی‌حسی خارج کنند و نخبگان را به کنش وادار کرده و گفت‌وگو شکل بگیرد؛ به طوری که این گفت‌وگو برای گفت‌وگو نباشد بلکه برای رسیدن به یک توافق باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی با بیان اینکه نمی‌توانیم جامعه امروز را در سیطره رسانه‌ها و کارکرد رسانه‌ها را محدود به قدرت فنی رسانه‌ها بدانیم، خاطرنشان کرد: مسئله اصلی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم این است که آیا ارتباطات سیاسی و به طور خاص رسانه‌های سیاسی در مشارکت دادن نخبگان، سیاست‌ورزان و عامه بر سر مسئله مشترک سیاسی موفق هستند؟ اما در یک پاسخ کوتاه باید بگویم که موفق نیستند چون شکاف‌هایی بین نخبگان و روشنفکران و سیاست‌ورزان داریم.
خانیکی مهمترین اقدام سیاسی تلویزیون را در برنامه 90 فردوسی‌پور دانست و گفت: در این برنامه واکنش وجود دارد، پس اثر دارد و حتی اثر اجتماعی آن هم بالاتر است. این یعنی که کار سیاسی و کنش سیاسی و رسانه سیاسی باید نام صریح و مستقیم خود را پیدا کنند.
وی با تفکیک بین سه سطح مشارکت سیاسی، اطلاع‌رسانی سیاسی و عملیات روانی در فعالیت رسانه‌ها، اظهار داشت: بسیاری از رسانه‌های کشورمان در حوزه سیاسی کار عملیات روانی را به جای جلب مشارکت سیاسی انجام می‌دهند.
خانیکی بر بازتعریف ارتباطات سیاسی بر پایه چهار متغیر جدید تاکید کرد و این متغیرها را چنین برشمرد:
- نقش فناوری اطلاعات که فرصت و امکان دسترسی اطلاعات را عمومی‌تر کرده است. بر این اساس، سانسور در ارتباطات سیاسی دیگر به شکل جدید نمی‌تواند اعمال شود.
- فرصت مستقیم دسترسی به اطلاعات فراهم شده است و دسترسی به اطلاعات با افشاگری جداست؛ و جریان آزاد اطلاعات جزو متغیرهای ارتباطات سیاسی است.
- ارتباطات سیاسی و مشارکت سیاسی محدود به رسانه‌ها نمانده و خود این تغییرات باعث شده تا نهادهای مدنی و جامعه مدنی و نهادهای سیاسی و تخصصی هم در کنار رسانه‌ها مطرح شوند.
- گفتمان تعاملی بین شهروندان شکل گرفته و در این گفتمان‌هاست که شهروندان هم نوعی مشارکت می‌کنند.