رويشگاه‌هاي زاگرسي 6 ميليون هكتار وسعت دارد اما پديده خشكيدگي بلوط‌ها كه از سال87 ظهور كرده تاكنون بيش از يك‌ميليون هكتار از اين رويشگاه‌ها بر اثر پديده خشكيدگي تخريب شده است.
هادي كيادليري به مهر گفت: براي نجات بلوط‌هاي زاگرس، تهيه نقشه‌هاي پهنه‌بندي براي تشخيص ميزان خشكسالي درختان مهم‌ترين اقدام است. رئيس انجمن علمي جنگلباني ايران با اشاره به اينكه تاكنون نقشه پهنه‌بندي تهيه نشده است تأكيد كرد: قطع كردن 18ميليون اصله از درختان بلوط زاگرس جايز نيست. به گفته كيادليري در حال حاضر وضعيت بلوط‌هاي زاگرس بسيار مبهم است و ميزان و شدت آسيب‌ديدگي در اين درختان مشخص نيست.
رئيس جامعه جنگلباني با اشاره به اينكه تعداد زيادي از 18ميليون اصله درخت در زمستان براي قطع‌شدن نشانه‌گذاري شده بودند افزود: بخشي از اين درختان در فصل بهار برگ دادند. يعني به اشتباه به‌عنوان درختان خشكيده و ناسالم براي قطع انتخاب شده بودند.
كيادليري كاشت گونه‌هاي بومي و سازگار با منطقه را يكي از راهكارهاي سالم‌سازي جنگل‌هاي بلوط غرب دانست و با اشاره به اينكه در حال حاضر 850هزار هكتار اراضي كشت گندم زير درختان بلوط جنگل‌هاي زاگرس وجود دارد يادآور شد: سازمان جنگل‌ها بايد براي سازماندهي اين اراضي به‌طور بلندمدت برنامه‌ريزي كنند.
رئيس جامعه جنگلباني ايران با تأكيد بر اينكه مسائل اقتصادي و اجتماعي در حفظ جنگل‌هاي زاگرسي نقش دارد افزود: حاشيه‌نشينان جنگل‌هاي زاگرس كه منبع درآمدشان همين اراضي كشاورزي است اكثراً مردماني فقير هستند چرا كه اين شيوه معيشتي درآمد چنداني براي آنها ندارد. بنابراين سازمان جنگل‌ها بايستي با درنظر گرفتن مشكلات اقتصادي و اجتماعي مردمان اين منطقه با تغيير كاركردها و رويكردها براي 20سال آينده برنامه‌ريزي كرده و شيوه درآمدزايي را به‌نحوي عوض كند كه، هم مردم منفعت بيشتري عايدشان شود و هم به منابع طبيعي خسارت وارد نشود.
وي يكي ديگر از معضلات اصلي جنگل‌هاي بلوط زاگرس را حضور دام در اين جنگل‌ها نزديك به 3برابر ظرفيت در هر هكتار عنوان كرد. به گفته كيادليري، تا زماني كه مشكلات اساسي در منطقه زاگرس وجود دارد، مشكل بلوط‌هاي اين منطقه برطرف نمي‌شود و راهكارهاي مقطعي مانند قطع تعداد زيادي از اين درختان پاسخگو نخواهد بود.