ظروف يكبار مصرف پلاستيكي، سال‌هاست در زندگي مردم ايران و ساير كشورهاي دنيا جا باز كرده اما از اين ظروف سال‌هاست كه در كشورهاي توسعه يافته، استفاده درست و بجا و در ايران استفاده نادرست مي‌شود؛ استفاده‌هاي نادرستي كه مي‌تواند به بهاي از دست رفتن سلامت و جان انسان‌ها تمام شود.
اين روزها در ايام ماه مبارك رمضان باز هم شاهد جولان و خودنمايي ظروف يكبار مصرف پلاستيكي، بيش از مواقع ديگر سال هستيم. صاحبان مغازه‌هايي بدون درنظر‌گرفتن سلامت مردم، غذاهاي گرم را در ظروف يكبار مصرف پلاستيكي به‌دست مردم مي‌دهند و مشترياني كه آگاهانه اما با بي‌تفاوتي يا از سر بي اطلاعي درصف انتظار وارد كردن سموم مختلف ناشي از اين ظروف به بدن خود هستند متاسفانه نظارت جدي هم براي جمع‌آوري ظروف يكبار مصرف پلاستيكي، آن هم براي توزيع و عرضه غذاها و نوشيدني‌هاي گرم و داغ وجود ندارد و اين همه درحالي است كه بارها و بارها كارشناسان بهداشتي هشدارهاي لازم را نسبت به توزيع و عرضه خوراكي‌ها و نوشيدني‌هاي گرم و داغ داده‌اند.
متخصصان مي‌گويند كه وقتي غذاها و نوشيدني‌هاي داغ در اين ظروف ريخته مي‌شوند، ذرات خطرناكي از سطوح داخلي ظروف يكبار مصرف پلي‌اتيلني خارج و در مواد غذايي آزاد شده و همين مسئله خطر ابتلا به سرطان را افزايش مي‌دهد. علاوه بر اين، سرايت مواد سمي از اين ظروف به بدن در درازمدت سبب بروز انواع بيماري‌ها در انسان مي‌شود. همچنين استفاده نادرست از اين مواد آنقدر خطرناك است كه گفته شده ظروف يكبار مصرف پلاستيكي بعد از آزبست و اشعه‌ايكس مي‌تواند احتمال ايجاد سرطان را افزايش دهد.
حال با اين اوصاف سؤال اين است كه چرا مصوبه سال 89هيأت دولت مبني بر جمع‌آوري اين ظروف و جايگزيني ظروف يكبار مصرف گياهي هنوز اجرايي نشده است؟ چرا هنوز مغازه‌هايي در شهر وجود دارند كه با سلامت مردم بازي مي‌كنند؟ چرا ابزارهاي نظارتي كافي نيست؟ چه مي‌شود كه هنوز عده‌اي به‌خود اجازه مي‌دهند با بازي با جان مردم كسب سود كنند؟ چرا ظروف يكبار مصرف گياهي آن هم با قيمت‌هاي مناسب در اختيار مردم، تكايا و هيئت‌هاي مذهبي قرار نمي‌گيرد؟ اصلا چرا به مردم آموزش‌هاي جدي درخصوص حفظ سلامت‌شان ارائه نمي‌شود؟ وقتي از هزينه‌هاي سرسام‌آور درمان مي‌گوييم پس چرا امر پيشگيري در كشور فراموش شده است؟ به‌راستي چه‌كسي مسئول از دست رفتن سلامت مردم است؟