به گزارش ايرنا، محمد درویش گفت: بدترین شرایط در جنگل‌های کشور در جنگل‌های شمال دیده می‌شود که بسیار نامناسب است و مهم‌ترین علت آن تغییر کاربری اراضی و فشار بیش از حد انسان به جنگل‌ها است.
وی به طرح حفظ و صیانت از جنگل‌های کشور اشاره کرد و گفت: تصویب چنین طرح‌هایی کمک بزرگی به حفظ و صیانت از جنگل‌های کشور که وضعیت نامناسبی دارند می‌کند اما متاسفانه این طرح رد در مجلس شده است.
اعضای کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی با اکثریت آرا، طرح حفظ و صیانت از جنگل‌ها را رد کردند، در این طرح آمده بود که قطع درختان تا پنج سال به طور کامل ممنوع شود.
وی تاکید کرد: برداشت‌های بی‌رویه از جنگل‌های شمال کشور موجب کاهش شدید تنوع گیاهی شده است به طوری که در بسیاری از مناطق جنگلی شمال کشور حتی در استان گیلان گونه‌های غالب گیاهی به درخت "خورمندی" (نوعی خرمالوی وحشی) و " لیلکی" کاهش یافته است.
این فعال محیط زیست ادامه داد: اصلی‌ترین گونه‌های شاخص جنگل‌های شمال کشور راش، افرا و بلوط است که در بسیاری از مناطق وضعیتشان بسیار نگران‌کننده و در حال کاهش است به همین دلیل فعالان محیط زیست پیشنهاد کردند به مدت 5 سال شرایط آیش (عدم برداشت) برای جنگل‌های کشور فراهم شود یعنی به جنگل‌ها استراحت داده شود تا توان خود احیایی را ترمیم و تقویت کنند.
وی افزود: اما این طرح در کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی رد شد زیرا مخالفان بر این عقیده هستند که دولت تعهداتی در قالب طرح‌های جنگلکاری دارد که باید به آن عمل کند.
درویش گفت: 14 میلیون هکتار جنگل در کشور وجود دارد که 12 میلیون هکتار طبیعی و 2 میلیون هکتار دست کاشت است، در واقع حدود 7 درصد از خاک کشور را شامل می‌شود و بر این اساس ایران جزو کشورهایی با پوشش کم جنگلی در دنیا شناخته شده است زیرا کشورهایی که زیر 10 درصد از خاکشان جنگل باشد دارای اکوسیستم‌های حساس و شکننده هستند.
وی ادامه داد: متوسط سرانه فضای جنگلی در ایران برای هر نفر 18صدم هکتار است در حالی که متوسط جهانی این رقم هشت دهم هکتار است بنابر این کمتر از یک چهارم میانگین جهانی سهم هر ایرانی از فضای جنگلی است که این نشان‌دهنده این است که توجه به حفظ پوشش جنگلی باید چهار برابر متوسط جهانی باشد که عملا این اتفاق نیفتاده است و جنگل‌های ما در شمال و غرب کشور آماج تصرف و پاک‌تراشی قرار گرفته‌اند.
درویش گفت: البته مسئله مهم در اطراف رویشگاه‌های جنگلی جایگزین کردن روش‌های معیشتی است زیرا تا زمانی که زندگی اهالی اطراف رویشگاه‌ها به طور کامل به جنگل و سرزمین وابسته باشد تصویب این گونه طرح‌ها هم تاثیری در حفاظت از جنگل‌ها نخواهد داشت.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع تاکید کرد: باید به سمت استفاده از ظرفیت‌های جنگل‌های کشور به ویژه در شمال پیش رویم و صنعت اکوتوریسم را توسعه دهیم تا مشکل معیشت مردم برطرف شود.
وی افزود: استان گیلان از نظر ثروت جزو 20 استان اول کشور هم نیست در صورتی که بیشترین درصد پوشش جنگلی را در خود جای داده است، این مسئله سبب شد مردم و مسئولان درخواست کنند تا صنعت به آن بخش از کشور راه یابد چون احساس می‌کنند وجود پوشش گیاهی به جای آنکه درآمدشان را افزایش دهد مانعی برای توسعه شده است.
وی ادامه داد: در بسیاری از کشورهای پیشرفته رویشگاه‌های طبیعی و جنگل‌ها جزو منابع پولساز هستند در حالی که این روند در ایران برعکس است یعنی نه تنها نمی‌تواند پولساز باشد بلکه مانع توسعه می‌شود، تا زمانی که این مشکل برطرف نشود نمی‌توانیم به چشم انداز مثبتی در رویشگاه‌های جنگلی امیدوار باشیم.
وی درباره روند تخریب جنگل در کشور گفت: آمارهای تخریب متفاوت است اما برخی آمارها تخریب سالانه حدود 20 تا 50 هزار هکتار را نشان می‌دهد.