چرای دام یکی از مهم‌ترین عوامل تهدید‌کننده این رویشگاه‌هاست. تصرف عرصه‌های جنگلی و تبدیل این عرصه‌ها به اراضی کشاورزی و در نهایت تبدیل به ساخت و سازهای تجاری، مسکونی و تفریحی از دیگر تهدیداتی است که طی سال‌های اخیر باعث تخریب بخش عمده‌ای از جنگل‌های شمال کشور شده است.
اما بخشی از تخریب‌ها هم ناشی از احداث جاده و فعالیت‌های عمرانی نظیر سدسازی است که تحت عنوان توسعه به اجرا در آمده است. علاوه بر این، شیوع آفات در جنگل‌های شمال، ازجمله آفت خشکیدگی شمشادها از دیگر عواملی است که این رویشگاه‌ها را تهدید می‌کند.
اکنون پیامدهای این تخریب‌ها روزبه‌روز آشکارتر می‌شود. در تازه‌ترین هشدارها، دکتر محمدرضا پورمجیدیان، عضو هیأت علمی دانشگاه منابع طبیعی مازندران با اشاره به روند رو به افزایش تخریب جنگل‌های کشور به مهر گفته است که با تخریب جنگل‌ها و از بین رفتن درختان و پوشش گیاهی که منبع تولید اکسیژن هستند روزبه‌روز منابع تولید این عنصر حیاتی محدود‌تر و گاز‌های مضر برای محیط زندگی که بسیاری از آنها گاز‌های گلخانه‌ای هستند افزایش می‌یابد.
به گفته این استاد دانشگاه، مهم‌ترین پیامد تخریب جنگل‌ها نمایان شدن سنگ مادری زیر درختان و پوشش گیاهی پس از فرسایش خاک است که به‌دلیل نیاز شدیدی که به اکسیژن برای فرایند اکسیداسیون و احیا و تثبیت شدن دارد بخش اعظمی از اکسیژن هوا را جذب و به ازای آن گاز‌های مضری مانند گاز کربنیک گوگرد و سرب را وارد جو می‌کند. آنطور که پورمجیدیان می‌گوید: در بسیاری از موارد، معدن‌کاوان نیز با برداشت بی‌رویه از اراضی و کوه‌ها باعث از بین رفتن پوشش سطحی این مناطق شده و به روند اکسیژن‌زدایی کمک می‌کنند. به گفته وی، جنگل‌های هیرکانی به‌دلیل داشتن گونه‌های منحصر به فرد ازجمله انجیلی که تنها فسیل آن در کشور‌های اروپایی وجود دارد و یا گونه‌هایی مانند سرخدار و گیلاس وحشی و بارانک در دنیا بی‌نظیر هستند.
