کن 67 در سالجاری بازهم پذیرای کن لوچ بود. این دیگر به یک عرف و عادت تبدیل شده که کن بدون حضور این فیلمساز صاحب سبک و البته همیشه جنجالی برگزار نشود!
تالار جیمی به عنوان یک فیلم در ژانر درام اجتماعی با انگاره‌های رئالیستی به سبک کن لوچ؛ بازهم به رمزگشایی از یک جامعه کارگری ضد انگلیسی آنهم در ایرلند سالهای دور می‌پردازد. عنوان فیلم نیز حساسیت برانگیز است.
تالار جیمی در حقیقت همان محلی است که جیمی گرالتون پی‌ریزی نمود و در سال 1920 این تالار را به افتخار پاتریک پیرس و جیمز کانلی نامگذاری نمودند. دو نفری که به همراه چند ضد انگلیسی دیگر در سال 1916 اعدام شده بودند.
پل لاورتی در مقام فیلمنامه نویس "تالار جیمی" فضای هنرمندانه و البته بشدت رومانتیکی را پرداخت کرده و کن لوچ نیز به زیبایی این فیلمنامه را به تصویر برگردانده است. تالار جیمی در زمان روایی فیلم دو کارکرد داشته است. صبح‌ها در آن کلاس آموزشی برگزار می‌شده و عصرها نیز محلی بوده که خانواده‌ها و افراد محلی و دوستان و آشنایان در آن جمع می‌شدند و محلی تفریحی و سالم شناخته می‌شده اما کلیسا هرگز این نوع تجمع را برنتابید و دولت وقت نیز از این تصمیم کلیسا نهایت استفاده را برد.
اگر "بادی که در مرغزار می‌وزد" محصول 2006؛ شرح وقایع مردم مظلوم و ستم کشیده و مبارزه آنها علیه استثمارگران انگلیسی است؛ تالار جیمی بیشتر صحنه سیاست ورزی است. در این فیلم بیشتر گفتگو انجام می‌گیرد تا عمل. اما مضامین همانی است که در آثار قبلی لوچ بود.
دراین فیلم شخصیت جیمی گرالتون بسیار پررنگ است. او که پیش از این در آمریکا اقامت داشته حالا در اوایل دهه 1930 به ایرلند بازگشته است.
بازگشت او هنگامی رخ داده که او دقیقا رکود بزرگ اقتصادی را در آن کشور به چشم دیده و حالا در بازگشت به میهن دقیقا همان روند را مشاهده می‌کند. جوانان دور و بر او از او می‌خواهند محلی را برای گردهمایی و گفت و شنود اختصاص دهد و اینگونه می‌شود که تالار کانلی تبدیل به پاتوق فرهنگی جیمی می‌شود.
جیمی تالار را بازگشایی می‌کند و مردم محلی بدانجا رفت و آمد می‌کنند. او برایشان از دیده‌هایش از آمریکا می‌گوید. حرف‌ها از هر سو گفته می‌شود و یک تجمیع عقاید در همان تالار همه شب شکل می‌گیرد.
کار به جایی می‌رسد که اعضای ارتش جمهوری خواه ایرلند این تالار را محفلی می‌دانند که رقیب سیاسی تربیت می‌کند و طبیعی است که یقه جیمی را می‌گیرند. اوباش این گروه برای مردم زحمت ایجاد می‌کنند و چیزی نمانده که دو گروه جنجالی بزرگ ایجاد کنند.
تالار جیمی برای کن لوچ شاید بیانیه‌ی جدیدی نباشد اما به مانند همیشه چه در زمان اکران فیلم در کن 2014 و چه بعد از آن از این فیلم به عنوان بیانیه‌های تکراری لوچ نامبرده شده است.
از سویی لوچ تاریخ را بازنگاری نکرده است. او از اهمیت یک تالار قدیمی که حدود 100 سال قدمت دارد و همچنین بار فرهنگی و تاریخی آن سود جسته و تالار جیمی را ساخته است.
فیلم احتمالا برای قشر عام سینمارو جذاب نیست. اما برای تماشاگری که به شعر و ادبیات و تاریخ علاقمند است؛ فیلمی است که باید دیده شود.
با اینهمه هنوز به نظرم فیلم‌های قدیمی کن لوچ نظیر "لیدی برد؛ لیدی برد" محصول 1994 و حتی "قوش" محصول 1990 چیز دیگری هستند. و صد البته جایگاه اثری مانند "بادی که در مرغزار می‌وزد" جداست. این فیلم مانیفیست کن لوچ بود. به نظر هرچه او بعد از این نظیر همین تالار جیمی ساخته تکلمه‌هایی بر همین فیلم ماندگار باشد.
Jimmy's Hall
کارگردان:کن لوچ؛ فیلمنامه: پل لاورتی؛ زمان فیلم: 106 دقیقه؛ محصول 2013 انگلستان؛ بازیگران: باری وارد؛سیمون کربی؛جیم نورتون