دکتر محمدحسین صالحی سورمقی در گفت‌وگو با ايسنا، با بیان اینکه اسانس پونه یکی از منابع تولید طبیعی منتول است، گفت: یکی از محصولات پونه، عرق طبی آن است.
وی گفت: زمان‌های قدیم پونه را در اتاق افرادی که تشنج داشتند آویزان می‌کردند و معتقد بودند که تاثیر آن بیشتر از گیاه گل سرخ است. همچنین، آن را برای بهبود سردرد و گیجی به دور سر می‌بستند.
صالحی سورمقی با اشاره به اینکه در قدیم چای پونه را برای رفع سرماخوردگی، سرفه و مشکلات قاعدگی مصرف می‌کردند، یادآور شد: در هر صورت، پونه باید با دقت مصرف شود، زیرا مصرف بیش از حد آن باعث مسمومیت می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: از این گیاه به عنوان ضدعفونی کننده، ضد نفخ، صفراآور، معرق، هضم‌کننده، قاعده‌آور، ضد سرفه و محرک استفاده می‌شود.
صالحی سورمقی با بیان اینکه مصرف در حد دارویی اسانس و یا فرآورده‌های پونه عارضه جانبی ندارد، گفت: آماری در آمریکا نشان می‌دهد که مصرف خوراکی دو قاشق چایخوری اسانس پونه یک مادر 18 ساله را به مرگ کشانده است. حتی نصف قاشق چایخوری اسانس پونه می‌تواند باعث تشنج و کما شود.
وی در خصوص خواص طبی این گیاه گفت: پونه دارای خواص درمانی متعددی شامل ضد درد، ضد چسبندگی پلاکت‌ها، بی‌حس‌کننده، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد ادم، ضد التهاب، آنتی اکسیدان، ضد روماتیسم، ضد اسپاسم، ضد ویروس، قابض، ضد نفخ و افسردگی، ضد احتقان، معرق، ادرارآور، قاعده‌آور، قارچ‌کش، مسکن، مقوی معده و شل‌کننده عضلات است.