علی رهبری موسیقی‌دان و رهبر ارکستر سمفونیک در سال ۱۳۵۲ مدیریت هنرستان موسیقی ملی و ۱۳۵۳ مدیریت هنرستان عالی را بعهده گرفت. در این سالها بارها ارکسترهای ژونس موزیکال، ارکستر هنرستان عالی موسیقی، ارکستر صبا، ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون، ارکستر سمفونیک تهران و پس از انقلاب ارکسترهای زیادی از جمله: ارکستر فیلارمونیک برلین ( زمانی که دستیار فون کارایان بود)، ارکستر ملی فرانسه، ارکستر فیلارمونیک لندن، ارکستر رادیو تلویزیون بلژیک BRT (به عنوان رهبر دائم) و ارکستر فیلارمونیک زاگرب (به عنوان رهبر دائم) کنسرتهایی اجرا کرد.
او در سال ۱۳۵۴ مدال طلای حقوق بشر را دریافت کرد و قطعاتی نظیر «هافمون» و «بیروت برای ۹ فلوت» را در همین راستا تصنیف کرد. از آثار علی رهبری در ایران اجرای «بیژن و منیژه» اثر حسین دهلوی، «حماسه» اثر احمد پژمان و «کنسرتو ویلنسل سن سانس» با تکنوازی عباس ظهیرالدینی در بازار موجود است.
علی رهبری به دلیل انتقاداتی که نسبت به نحوه اداره ارکستر سمفونیک و نیز حضور بیش از اندازه نوازنده‌های خارجی در ساختار موسیقی کلاسیک وجود داشت از کار کناره گرفت و پس از خروج از ایران کنسرتهایی با ارکستر فیلارمونیک برلین (به عنوان دستیار فون کارایان)، ارکستر ملی فرانسه، ارکستر فیلارمونیک لندن، ارکستر رادیو تلویزیون بلژیک BRT (به عنوان رهبر دائم) و ارکستر فیلارمونیک زاگرب (به عنوان رهبر دائم) رهبری و برگزار کرد.
از رهبری به عنوان شناخته‌شده‌ترین رهبر ارکستر سمفونیک ایرانی یاد می‌شود که در کشورهایی چون ترکیه و برخی کشورهای شرق اروپا و نیز کشورهای اروپایی و آمریکایی سمت رهبری ارکسترهای سمفونیک آن‌ها را بر عهده داشت.
سابقه رهبری بیشتر از ۱۲۰ ارکستر در کشورهای مختلف و مخصوصا انتشار ۱۵۰ CD که بیش از ۳۵ CD و DVD آن توسط انتشارات Naxos به انتشار رسیده، به جایگاه هنری رهبری منزلتی ویژه بخشیده است.
رهبری سال ۱۳۸۳ و با دعوت مسئولان وزارت ارشاد رهبری ارکستر سمفونیک تهران را بر عهده گرفت، اما شرایط به گونه‌ای شد که ادامه همکاری خود با این ا رکستر را غیرممکن دانست و از سمت خود استعفا داد.