کوئن‌ها در یک خانواده دانشگاهی متولد شدند. پدرشان ادوارد، استاد اقتصاددانشگاه مینه‌سوتا و مادرشان رِنا، استاد تاریخ هنر در دانشگاه سنت کلود بود.
در کودکی، جوئل توانست با پولی که از کار چمن‌زنی به دست آورده بود یک دوربین سوپر۸ بخرد تا همراه برادرش فیلم‌هایی را که در تلویزیون دیده بودند بازسازی کنند. آن‌ها از پسر همسایه‌شان زیمرس برای بازی در این فیلم‌ها استفاده می‌کردند. از نخستین فیلم‌هایی که در این دوره با دوربین سوپر۸ خود ساختند می‌توان به فیلم هنری کیسینجر، مرد پرمشغله اشاره کرد.
برادرها در ۱۹۷۳ و ۱۹۷۶ از دبیرستان سنت لوئیس پارک فارغ التحصیل شدند. سپس جوئل در رشته کارگردانی در دانشگاه نیویورک، و ایتن در رشته فلسفه دانشگاه پرینستون ادامه تحصیل دادند.
بطور کلی می‌توان گفت سینمای کوئن‌ها چندان به سبک و سیاق خاصی پابند نیست، چرا که آن‌ها انواع مختلفی از فیلم ساخته‌اند:
- ژانر کمدی : بزرگ کردن آریزونا(۱۹۸۷)؛ قاتلین پیرزن ( ۲۰۰۴)
- ژانر جنایی: تقاطع میلر محصول ۱۹۹۰،فارگو محصول ۱۹۹۶، مردی که آنجا نبود محصول ۲۰۰۱ و جایی برای پیرمردها نیست محصول ۲۰۰۷
- ژانر عاطفی: سنگدلی تحمل ناپذیر محصول ۲۰۰۳
- ژانر جاسوسی : پس از خواندن بسوزان محصول ۲۰۰۸
- ژانر اقتباس :ای برادر، کجایی محصول ۲۰۰۰
- ژانر درام اجتماعی: یک مرد جدی محصول ۲۰۰۹
- ۲۰۱۲ گمبیت
- ۲۰۱۳ درون لوین دیویس
- ۲۰۱۴ ناشکسته
- ۲۰۱۶ درود بر سزار!
- ۲۰۱۸ چریکه باستر اسکراگز
یک ویژگی عمده در اکثر این فیلم‌ها فضای طنزآمیز و شوخی‌های فراوان است. در مورد این که آیا فیلم‌های کوئن‌ها عمیق و بامعنی هستند یا فقط نوعی جک و شوخی ساده محسوب می‌شوند نمی‌توان به راحتی قضاوت کرد. با توجه به این که ایتن در رشتهٔ فلسفه درس خوانده نباید وجه فلسفی آثارشان را فراموش کرد.
ویژگی دیگر فیلم‌های این دو فیلمساز نظم خاصی است که روی فیلمنامه و قسمت‌های مختلف آثار خودشان مراعات می‌کنند. آن‌ها تمرکز و دقت خاصی روی تمام اجزای فیلمی که می‌سازند دارند، معمولاً کارهایشان را آثار هوشمندانه و نبوغ آمیز توصیف می‌کنند.
درکنار این، اکثر آثار کوئن‌ها فضایی منحصربه‌فرد و ویژه دارد و نوعی غرابت خاص در آن‌ها وجود دارد که در آثار هیچ فیلمساز دیگری نیست. برای نمونه "بارتن فینک"، لبوفسکی بزرگ محصول ۱۹۹۸ یا "وکیل هادساکر" و درون لوین دیویس فیلم‌های عجیب و غریبی هستند که به آثار فیلمسازان دیگر شباهت چندانی ندارند.
اما یکی از خصوصیات ثابتی که آن‌ها در تمام آثارشان مراعات می‌کنند، آن است که فیلم خود را از عناصر معمولی برمی گیرند، برای مثال در هیچ کدام از فیلم‌های آن‌ها موجودات فضایی و افسانه‌ای و فانتزی مثل هیولاها، بشقاب پرنده‌ها و... دیده نمی‌شود.
در حقیقت آثارشان هرقدر عجیب و غیرعادی، اما باز هم برگرفته از یکسری حقایق عادی و شناخته شده‌است که اکثر ما با آن‌ها آشنایی داریم. همچنین از جلوه‌های ویژهٔ چشمگیری که در هالیوود و سینمای آمریکا مرسوم است جز در بعضی موارد جزئی استفاده‌ای نمی‌کنند، تا فیلمسازی شان بیشتر بر مبنای حقایق ساده و روزمره باشد.
کوئن‌ها حتی وارد وسترن سازی شدند بازهم چیزی ساختند که مطابق قواعد خاص خودشان بود. برای همین دوباره‌سازی شهامت واقعی محصول ۲۰۱۰ یک وسترن کوئینی به تمام معنا بود.
افتخارات:
- نامزد نخل طلای جشنوارهٔ کن برای بارتون فینک ۱۹۹۱
- نامزدی اسکار بهترین طراحی صحنه و لباس برای بارتون فینک ۱۹۹۲
- کسب جوایز اسکار بهترین فیلمنامه اوریجینال و بهترین بازیگر زن برای فیلم فارگو ۱۹۹۷
- نامزدی اسکار بهترین فیلمبردار برای راجر دیکینز بخاطر فیلم اوه برادر کجایی (۲۰۰۰) و مردی که آنجا نبود (۲۰۰۱)
- برنده ۴ جایزه اسکار برای فیلم جایی برای پیرمردها نیست ۲۰۰۸