به گزارش ايرنا، "بهزاد انگورج تقوی" روز چهارشنبه گفت: این برنامه عمل مبتنی بر کنترل بیماری، جلوگیری از گسترش آن و به مرور از بین بردن آن است و به زودی برای تصویب به سازمان جنگلها ارایه میشود.
وی با تاکید بر این که امکان مهار کردن بیماری سوختگی شمشاد جنگلها وجود دارد اما عملیات سنگینی را میطلبد، اعتبار مورد نیاز برای اجرای برنامه عمل مقابله با این بیماری را 30 میلیارد تومان عنوان کرد.
معاون سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری اظهار داشت: پروژهای اضطراری با همکاری سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) درباره بیماری سوختگی شمشاد طراحی و نظرات کارشناسان این نهاد بینالمللی اخذ شد و سپس برنامه عمل با نظرات این کارشناسان تطبیق داده شد.
وی در تشریح چگونگی اجرای برنامه عمل مقابله با بیماری سوختگی شمشاد در جنگلهای شمال، گفت: آلودگیها در 20 هزار هکتار از جنگلها وجود دارد که باید در عملیاتی سنگین کل جنگل نهالهای شمشاد را پاکسازی کرد.
انگورج تقوی تصریح کرد: برای این منظور باید کل درختهای آلوده برداشته شود و کف جنگل نیز به طور کامل جارو و پاکسازی شود تا آلودگی به طور کامل برداشته شده و از گسترش نیز آن جلوگیری شود.
معاون سازمان جنگلها ادامه داد: به دلیل محدودیتهایی که برای اقداماتی نظیر سمپاشی داریم، باید روی فعل و انفعالات مکانیکی متمرکز شویم تا دامنه انتشار این بیماری را محدود کرده و بعد با ادامه اجرای برنامه در زمینه کنترل بیماری و مهار آن توفیقاتی به دست آوریم.
وی منشا این بیماری را وارداتی دانست و گفت: این بیماری از سمت کشورهای غربی به سمت شرق پیشرفت کرده و در اروپا و آمریکا نیز وجود داشته و بیشتر به همراه گلهای زینتی نظیر شمشاد آمده است.
انگورج ادامه داد: این بیماری جنگلی در ایران از سمت غرب به شرق حرکت کرده و اکنون جبهه پیشرونده آن از جلگهها به سمت ارتفاعات حرکت میکند.
بیماری بلایت یا سوختگی شمشاد (Boxwood blight) در ایران نخستین بار در سال 1389 در جنگلهای آستارا و تالش دیده شد و در جنگلهای هیرکانی از غرب به شرق گسترش یافت.
عامل این بیماری دو نوع قارچ به نامهای علمی "سیلندروکلادیوم بُوکْسیکولا" (cylindrocladium buxicola) و "کالونکتریا پسودوناویکولاتا" (Calonectria pseudonaviculata) است که باعث چروکیدگی و ایجاد لکههای قهوهای در برگ گیاه و مرگ سریع و گسترده بافتها در بخش عمده یا همه قسمتهای هوایی گیاه میشود.
شمشاد هیرکانی با نام علمی "بُوکسوس هیرکانا"(Buxus hyrcana) درختی همیشه سبز و بومی جنگلهای هیرکانی در شمال ایران است که در فهرست گونههای گیاهی در خطر انقراض اتحادیه بینالمللی حفظ طبیعت (IUCN) قرار دارد.