به گزارش لایوساینس این پژوهشگران می‌گویند برعکس پزشکان باید بر سازوکارهای زیست‌شناختی متمرکز شوند که کم کردن وزن برای افراد چاق را مشکل می‌کنند.
کریستوفر آکنر، استادیار بیماری‌های کودکان و روانپزشکی در دانشکده پزشکی لکهان در مونت سینایی در نیویورک می‌گوید هنگامی که فردی رژیم می‌گیرد، بدنش فکر می‌کند که در معرض قطحی قرار گرفته است، به گفته آکنر بنابراین چندین سازوکار به راه می‌افتند تا فرد را وادارند که بیشتر غذا بخورد. برای مثال بدن سرعت سوزاندن کالری‌ها را کاهش می‌دهد، تا چربی ذخیره کند، و تغییراتی در پیام‌دهی مغز صورت می‌گیرد که باعث گرایش فرد به غذاهای پرکالری می‌شود.
آکنر گفت این استدلال توضیح می‌دهد که چرا ۸۰ تا ۹۵ درصد از افراد چاقی که وزن کم می‌کنند، نهایتا دوباره وزن اضافه می‌کنند. او یادآور شد که در افرادی سال‌های بسیاری چاق بوده‌اند، »به نظر می‌رسد وزن بدن به طور زیست‌شناختی «مهر شده باشد» و بدن تلاش می‌کند این وزن را حفظ کند.»
آکنر گفت، پزشکان باید آگاه باشند که توصیه به رژیم غذایی و ورزش احتمالا برای کاهش مقادیر زیاد وزن در بسیاری از بیماران چاق کافی نخواهد بود. به گفته او در عوض توجه بیشتری باید به درمان زیست‌شناختی چاقی مانند داروها و جراحی معطوف شود.
آکنر گفت درمان‌های زیست‌شناختی برای چاقی گران‌قیمت هستند، و داده‌ها درباره تاثیر درازمدت داروهای جدید هنوز در در دست نیست. جراحی کاهش وزن (جراحی باریاتریک) - عملی بر روی معده و روده - تا به حال تنها درمانی برای چاقی است که نشان داده شده است که در درازمدت موثر است.
آکنر گفت؛ «ما درمان‌های کافی برای تاثیر گذاردن بر زیست‌‌شناسی زمینه چاقی در اختیار نداریم. ما در انتظار درمان‌های دیگر، ایمن‌تر و با دسترسی گسترده‌تر هستیم.»
پزشکان تا آن زمان، باید در موارد بیشتری داروهای ضدچاقی یا جراحی‌های کاهش وزن را تجویز کنند. و به همراه آنها، بیماران را تشویق کننند که سبک‌های زندگی‌‌شان را تغییر دهند.
آکنر و همکارانش در شماره ۱۱ فوریه ۲۰۱۵ ژورنال لنست دیابت و اندوکرینولوژی نوشتند: «ما استفاده از توصیه‌های سبک زندگی را برای درمان افراد دچار چاقی مداوم را پیشنهاد می‌کنیم، اما این کار تنها باید جزئی از یک راهبرد درمانی چندشیوه‌‌ای باشد.»
این پژوهشگران می‌گویند پزشکان باید منافع و خطرات درمان‌های زیست‌شناختی را مد نظر قرار دهند، و استفاده از آنها را در برابر خطرات اختلالات ناشی از چاقی سبک و سنگین کنند.
دکتر پیتر کوهن، استادیار پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد که در نوشتن این مقاله شرکت نداشت، موافق است که مهم است که مردم عوامل زیست‌شناختی که کاهش وزن را برای برخی از افراد مشکل می‌کند، دریابند. او گفت: «در اغلب تاریخ انسانی، فقط بیماری یا نبود غذا بوده است که ما را به سوی کاستن وزن رانده است. بنابراین بدن انسان سازوکارهای زیست‌شناختی پیچیده‌ای برای کنترل وزن ما دارد.»
اما کوهن گفت که او داروهای کاهنده وزن را برای بیمارانش تجویز نمی‌کند، زیرا داده‌های کافی درباره ایمنی و تاثیربخشی درازمدت آنها وجود ندارد.
کوهن گفت: «ما داده‌هایی درازمدت در این باره که مصرف داروهای فعلی در بازار باعث سالم‌تر شدن افراد خواهد شد، در دست نداریم.»
کوهن همچنین با دیدگاه این مقاله جدید که چاقی بیماری است که همیشه نیاز به درمان دارد، موافق نیست. کوهن می‌گوید که چاقی یک عامل خطرساز برای مشکلات بهداشتی هست، اما به خودی خود یک بیماری نیست. کوهن می‌گوید: «چاقی را باید بسته خطرات ایجاد مشکلات آینده برای فرد درمان کرد.»
به علاوه، کوهن یادآور شد که تغییرات سبک زندگی ممکن است حتی اگر به کاهش وزن منجر نشود، مفید باشد. برای مثال به گفته او، اگر فرد چاقی شروع به ورزش منظم کند و مقدار کمتری غذا بخورد، ممکن است وزن کم نکند، اما سالم‌تر خواهد شد.
اوچنر می‌گویند کارشناسان موافقند که پزشکان باید در قدم اول بر پیشگیری از چاقی متمرکز باشند، زیرا تغییرات سبک زندگی در افرادی که اضافه وزن دارند، اما هنوز به مرحله چاقی نرسیده‌اند، موثرترند.
به گفته او هنگامی که اشخاصی برای دوره زمانی طولانی چاق بوده‌اند، ممکن است اقدامات شدیدتری برای کاهش وزن آنها لازم باشد.