«محسن پویان» در گفت‌وگو با ايسنا، گفت: ترشک ایرانی گیاهی متعلق به خانواده علف هفت‌بند که برخی منابع طب گیاهی آن را حمّاض نامیده‌اند، برگ‌های آن ترش مزه است ساقه آن برافراشته و گل‌ها در ساقه گل‌دهنده پراکنده‌اند.
وی در خصوص موارد مصرف این گیاه، تصریح کرد: در ترشک پتاسیم اگزالات و تارتاریک اسید وجود دارد. سدیم، پتاسیم، کلسیم و فسفر در ترکیب آن گزارش شده است.
این پژوهشگر گیاهان دارویی با بیان اینکه ترشک برای جبران ویتامین C در بدن مفید است، گفت: در ناراحتی‌های ادراری، کلیوی و اسهال‌خونی کاربرد دارد.
پویان اظهارکرد: ترشک ایرانی در بیشتر مناطق استان گسترش دارد، اما هنوز به‌عنوان گیاه دارویی شناخته شده نیست و در اغلب روستاهای منطقه قائنات می‌توان آن را مشاهده کرد.
وی افزود: در میان عشایر مرسوم است که از دانه‌های این گیاه استفاده می‌کنند. طریقه استفاده‌ی آن هم به این ترتیب است که دانه‌های این گیاه را می‌کوبند و پس از مرطوب کردن در محل درد و مفاصل می‌گذارند و به‌عنوان مُسَکن از آن استفاده می‌کنند.
این پژوهشگر گیاهان دارویی گفت: گیاه ترشک منبع ویتامین C است. بنابراین کسانی که کمبود ویتامین C دارند این گیاه می‌تواند برای آن‌ها منبع ویتامین C باشد. علاوه‌بر آن، این گیاه آهن و فسفر کافی هم دارد.
پویان اظهار کرد: هم‌چنین این گیاه دارویی اشتها‌آور و تصفیه‌کننده و هضم‌کننده بسیار خوبی است و به‌خاطر خاصیت تصفیه‌کنندگی‌اش برای کسانی که دارای جوش‌های موضعی و پوستی هستند بسیار مفید است.
وی خاطرنشان کرد: این دارو به علت داشتن اسید اکسولید نباید زیاد و بطور مداوم مورد مصرف قرار گیرد، چون برای مثانه و کلیه می‌تواند مضر باشد. برای استفاده‌ی موضعی از این دارو اگر برگ یا دانه‌ی له شده، پخته شده یا جوشانده آن روی دمل‌ها گذاشته شود به راحتی درمان می‌شود.