به گزارش تسنيم به نقل از سایت انجمن تحقیقات طب سنتی ایران، به تازگي خاصیت ضد فشار خون و نیز خاصیت کنترل دیابت این فرآورده مورد توجه قرار گرفته است. همه انواع چاى از نظر طبیعت گرم و خشک است و از نظر خواص، مقوى روح، فکر، معده و نیروى جنسى سردمزاجان است.
خاصیت ضددیابتی چای مربوط به پلی ساکاریدهای آن است که موجب تأخیر در جذب گلوکز از روده میشوند. این پلی ساکاریدها در چای سبز نیز موجود هستند ولی میزان این پلی ساکاریدها در چای سیاه از بقیه انواع چای بیشتر است.
پلی ساکاریدهای چای علاوه بر تأخیر جذب گلوکز در مهار اثر رادیکالهای آزاد، که در بروز بیماریهای سرطانی و آرتریت روماتوئید نقش دارند، موثر هستند.
چاي، بازکننده گرفتگىها و انسداد و اعتدال دهنده اخلاط و رقیق کننده مواد غلیظه و معرق و مدر است؛ سردرد را تسکین مىدهد و عطش کاذب را رفع مىکند.
خوردن انواع چاى به صورت بسیار گرم مضر است به خصوص در فصل گرما و براى مزاجهاى گرم و جوانان، اگر بعد از طعام گرم خورده شود مفید است.
خوردن چاى بعد از طعام سنگین و پرچرب باعث سهولت هضم آن مىشود. بهترین اصلاح‌کننده چاى براى گرم مزاجان این است که با فوفل و شیرین بخورند، ولى براى سردمزاجان خوردن با مشک، قرنفل، بادیان ختائى، زنجبیل و دارچین توصیه مىشود.