این دقیقا همان چیزی است که مطالعه‌ای اخیر در دانشگاه سان‌دیگو کالیفرنیا نشان داد: خوردن غذا در طی "بازه‌ی زمانی محدود" فقط ۱۲ ساعت در طی روز، می‌تواند به‌طور قابل توجهی کیفیت خواب را بهبود بخشد، به کنترل وزن کمک نماید و از بیماری قلبی مرتبط با سن پیشگیری کند. خوب است بدانید که تمامی این تحقیق روی مگس‌ها انجام شد.
دکتر گیریش ملکانی از نویسندگان مقاله‌ای که در مجله علوم چاپ شده است، می‌گوید که نتایج بسیار شگفت انگیز بود زیرا در ابتدا احتمال دادیم که گروه مگس‌ها بر هم خورده و اشتباها مگس‌های جوان را بررسی کرده‌ایم. چندین و چندمرتبه آزمایشات را تکرار کردیم تا سرانجام متقاعد شدیم که هورمون‌های ترشح شده از هیپوتالاموس به‌طور قابل توجهی موجب جوانتر نشان دادن قلب مگس‌های پیر است.
این نتایج تائیدی بر حوزه‌ی در حال ظهور "زمان‌بندی مصرف مواد مغذی" می‌باشد، تاکید بر این ایده که زمان غذا خوردن ما ممکن است به‌اندازه‌ی آنچه که می‌خوریم، مهم است. تحقیقات انجام شده بر روی موش‌ها نشان داد که حتی اگر حیوان از رژیم پرچرب استفاده کند، هورمون‌های ترشح شده از هیپوتالاموس طی زمان طبیعی تغذیه‌ی شبانه، باعث کاهش وزن شده و از بیماری‌های متابولیکی جلوگیری میکند. اما تحقیقی مشابه در مورد انسان‌ها حاکی از آن بود که کار در شیفت شبانه (خوردن غذا در شب) با بیماری چاقی، دیابت و بیماری قلبی عروقی مرتبط است.
چرا غذا خوردن در طول روز برای سلامتی انسان اینقدر مهم به نظر می‌رسد؟ دانشمندان تصور می‌کنند که این به اختلال ریتم شبانه‌روزی مرتبط است، ساعت داخلی بدن ما به روشنایی و تاریکی عکس‌العمل نشان می‌دهد و فرآیندهای بیولوژیکی بدن را تنظیم میکند، درست مانند زمانی که باید بخوابیم یا غذا بخوریم. در جوامع مدرن استدلال‌ها حاکی از آن است که نور مصنوعی و دردسترس بودن همیشگی مواد غذایی در ریتم‌های شبانه روزی ما تداخل ایجاد میکند و اغلب باعث می‌شود در فواصل غیر طبیعی غذا بخوریم و همین امر احتمالا به مرور به سلامت ما آسیب می‌رساند..
پتانسیل زمان‌بندی مصرف مواد غذایی هیجان انگیز است، اما محققان اذعان دارند که هنوز به هیچ نتیجه‌ی قابل توجهی دست نیافته‌اند. ما باور داریم که اختلال در ریتم‌های شبانه‌روزی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند، اما اعلام نظر قطعی در ارتباط با پیشنهاداتی دال بر زمان قطعی غذا خوردن، مستلزم تحقیقات گسترده‌تری می‌باشد.
منبع: مجله سلامت