براساس گزارش ديسكاوري، دانشمندان در تلاشند با توليد اين مخمر جديد نشان دهد كه باوجود فاصله‌اي چند ميليارد ساله ميان تكامل انسان‌ها و قارچ‌ها، اين دو موجود تا چه‌اندازه به يكديگر شباهت ژنتيكي داشته و صدها ژن مشترك دارند.
بخشي از اين ژن‌ها از آخرين نياكان مشترك ميان هردو جاندار به‌جا مانده‌اند. به گفته محققان دانشگاه تگزاس در آستين، سلول‌ها از مجموعه‌اي رايج از تكه‌ها بهره مي‌برند كه اين تكه‌ها پس از ميليارد‌ها سال تكامل مجزا قابليت جايگزين شدن را دارند. به گفته ادوارد ماركون از دانشگاه آستين، اين نمايشي زيبا از ميراثي مشترك ميان موجودات زنده‌است، اينكه بتوان DNA انسان را در سلول مخمر جايگزين كرد به شكلي كه سلول بتواند به حيات خود ادامه‌دهد.
اگرچه مخمر موجودي تك سلولي است و انسان از تريليارد‌ها سلول در سيستمي درهم تنيده و پيچيده تشكيل شده‌است، اين دو موجود ژن‌هاي مشترك زيادي دارند. از ميان اين ژن‌ها 450 ژن براي حيات مخمر حياتي هستند، از اين رو دانشمندان نمونه‌هاي مخمري اين ژن‌ها را از مخمر جدا كرده و نمونه‌هاي انساني را جايگزين آن ساختند و در انتظار نشستند تا نتيجه آزمايش،مرگ يا زنده ماندن مخمر را ببينند.
نتيجه اين آزمايش ايجاد صدها گونه جديد مخمر بود كه هريك حاوي يك تك ژن انساني بودند. نيمي از اين مخمرها به ارگانيزم‌هايي با قابليت توليد‌مثل و بقا تبديل شدند. اگرچه اين آزمايش كمي ترسناك به نظر مي‌آيد، اما هدف از آن ايجاد راهكارهايي جديد براي مطالعه روي بيماري‌هاي ناشي از جهش ژنتيكي در انسان است. در حقيقت اين آزمايش مي‌تواند نياز به آزمايش‌هاي حيواني را نيز كاهش دهد.
از ديگر مزاياي چنين تكنيك‌هايي شخصي‌سازي درمان‌ها براساس ساختار ژنتيكي افراد است، ممكن است دانشمندان در آينده نسخه‌اي دقيق از جهشي ژنتيكي در انسان را وارد بدن مخمرها ساخته و مخمر را در معرض داروهاي مختلف قرار دهند تا بتوانند درماني ويژه آن جهش را بيابند.