به نوشته لايوسايسن پژوهشگران در این بررسی بر روی دوقلوها، دریافتند که محیط نقش بزرگ‌تری را نسبت به ژن‌ها در شکل دادن دریافت ما از اینکه چه کسانی جذاب هستند، دارد.
لورا جرمین، پژوهش روان‌پزشکی در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون و نویسنده اصلی این بررسی جدید گفت، این ایده که زیبایی در نگاه بیننده است*، برای مدت درازی رواج داشته باشد؛ اما به گفته او بررسی علمی چندانی درباره این ایده انجام نشده است.
به گفته جرمین اغلب پژوهش‌ها درباره دریافت‌ها از جذابیت بر یافتن خصوصیاتی بوده است که افراد در چهره‌های دیگران جذاب می‌شمارند.
پژوهشگران در این بررسی جدید که در روز اول اکتبر در ژورنال Current Biology منتشر شده است، 547 زوج دوقلوی همسان (که DNA هایشان مشابه است) از مرکز ثبت دوقلوهای استرالیا را بررسی کردند. این شرکت‌کنندگان به 98 چهره مرد و 102 چهره زن نگاه کردند و به آنان بر اساس میزان جذابیت چهره‌ها از نظر خودشان رده‌بندی کردند. بعد این پژوهشگران از رده‌بندی این افراد برای رسیدن به چیزی که «نمره‌های ترجیحی فردی» استفاده کردند که معیاری در این مورد است که رده‌بندی هر شرکت‌کننده چقدر با رده‌بندی‌هایی میانگین همه افراد تفاوت دارد.
پژوهشگران در بخش اول این بررسی، دریافتند که اگر دو فرد شرکت‌کننده به‌صورت اتفاقی انتخاب شوند، به‌طور میانگین در 48 درصد موارد درباره جذابیت چهره‌ها توافق نظر و در 52 درصد موارد اختلاف‌نظر دارند.
این نتایج با نتایج یک بررسی پیشین هماهنگی دارد که نشان داده بود، ازیک‌طرف، مدل‌های مد می‌توانند «به خاطر قیافه‌های خوبشان ثروتمند شوند»، اما در مقابل دوستان هنوز «به‌طور پایان‌ناپذیری درباره اینکه چه کسی جذاب است و چه کسی جذاب نیست، به بحث بپردازند.»
پژوهشگران در مرحله بعد تصمیم گرفتند معین کنند میان ژن‌ها و محیط، کدام‌یک تأثیر بیشتری بر چگونگی دریافت زیبایی به‌وسیله افراد دارد. از طرف دیگر، آنان می‌خواستند مشخص کنند که چه عاملی باعث میزان اختلاف‌نظر 52 درصدی مشاهده‌شده در بخش اول بررسی شده بود.
پژوهشگران برای هر زوج دوقلو ترجیح یکی را با دیگری مقایسه کردند تا تعیین کنند تا نظراتشان تا چه حد شباهت دارد. بعد به گفته جرمین، آنان شباهت ترجیحات همه دوقلوهای همسان را با ترجیحات دوقلوهای ناهمسان مقایسه کردند.
اگر ترجیحات زوج‌های دوقلوی همسان نسبت به ترجیحات زوج‌های دوقلوی ناهمسان شباهت بیشتری داشت، بیانگر آن بود که ژن‌ها نقش بزرگ‌تری دارند.
این پژوهشگران از محاسبات استانداردی استفاده کردند که اغلب در مطالعات روی دوقلوها به کار می‌روند تا تأثیر نسبی نقش ژنتیک و محیط‌های شرکت‌کنندگان را در رده‌بندی میزان جذابیت افراد را مشخص کنند. آنان به این نتیجه رسیدند که «محیط‌های فردی» اشخاص اغلب (78 درصد) تفاوت‌ها در چگونگی برداشت آنان از جذابیت را توضیح می‌دهد.
و به گفته این پژوهشگران، حتی هر عضو یک زوج دوقلو، محیط فردی خاص خودش را دارد.
جرمین گفت، برای مثال؛ گرچه دوقلوها اشتراک محیطی بسیاری دارند، زیرا معمولاً با یکدیگر در یک خانه رشد می‌کنند، محیط‌های فردی‌شان - شامل دوستانشان، چیزهایی که در رسانه‌ها می‌بینند و روابط عاطفی‌شان- آن‌قدر متفاوت هست که هرکدام از دو نفر در یک زوج دوقلو ادراکی خاص خودش از جذابیت داشته باشند. او افزود، پژوهش‌های پیشین نشان داده است که اگر افراد چهره‌ای را ببینند و آن را با چیز مثبتی ارتباط دهند، تمایل دارند که آن را جذاب‌تر بیابند.
این پژوهشگران یادآور شدند که محیط‌های مشترک (برخلاف محیط‌های فردی) هم ممکن است نقشی در تأثیر گذاردن بر ترجیحات فرد داشته باشند، اما در این بررسی، جمعیت واردشده به تحقیق خیلی متنوع نبودند.
نظر شما