ميگو سالم بايد فاقد هر نوع بوي زننده وشديد باشد. بوي ميگوي تازه، بوي مخصوص ميگو و ملايم است. در حالت فساد، بوي شديد آمونياك از ميگو به مشام مي‌رسد.
در ميگوي سالم و تازه، پوسته آن به‌صورت سفت و محكم به گوشتش چسبيده است. درحالي‌كه در ميگوي كهنه يا فاسد، پوسته آن رنگ طبيعي ندارد و گاهي اوقات هم كدر مي‌شود. ميگوي سالم و تازه داراي گوشتي باقوام است و گوشت آن، فاقد حالت ليزي و لزجي است.
نبايد هيچ‌گونه لكه يا نقطه سياهي روي پوسته يا گوشت ميگوي سالم و تازه ديده شود. بد نيست بدانيد كه دليل وجود اين لكه‌ها، استفاده نكردن از يخ و ماندن طولاني‌مدت ميگو در هواي گرم است كه در اين صورت، نقاط سياه‌رنگي بر سطح آن ظاهر مي‌شوند و ظاهر ميگو را ناخوشايند مي‌كند.
پاهاي ميگو نيز در اثر ماندن طولاني‌مدت در آبگرم يا مخزن نگهداري كه يخ آن تمام‌شده باشد، سياه‌رنگ مي‌شوند.
پوسته ميگوي خام ممكن است سبز مايل به خاكستري، قهوه‌اي مايل به‌صورتي يا صورتي كمرنگ يا حتي سفيد كمرنگ باشد كه بر حسب جنس و گونه ميگو متفاوت است. درحالي‌كه در ميگوي فاسد، پوسته آن رنگ طبيعي ندارد و گاهي اوقات هم كدر مي‌شود. مهم‌ترين عامل تغيير رنگ ميگو، در آفتاب ماندن آن به‌مدت طولاني و استفاده نكردن از يخ براي نگهداري از آن است. رنگ پوسته ميگوهاي پرورشي سبز زيتوني و رنگ پوسته ميگوي خليج‌فارس صورتي روشن است.