چندتايشان به‌معناي واقعي «رفيق» شما محسوب مي‌شوند؟ شايد فكر مي‌كنيد كه ديگر دوران تنهايي سرآمده است اما مطمئنا اين دوستان‌تان ضمانتي براي در «جمع» بودن شما نيستند. درست است كه شما هر روز با همه‌شان حرف مي‌زنيد اما مشكل فاصله‌اي است كه بين نگاه كردن توي چشمانشان تا نگاه كردن به اسم‌شان توي مانيتور وجود دارد. شبكه‌هاي اجتماعي به ظاهر اجتماعي هستند اما متأسفانه وقتي ما كامپيوتر و موبايل‌مان را روشن مي‌كنيم، درهاي جامعه را به روي خودمان مي‌بنديم. تمام اين تكنولوژي‌ها اعتباري هستند، درحالي‌كه دركنار هم بودن و محبت هنوز هم اصالت دارد. وقتي كه از اين دستگاه‌ها كنار بكشيم گيج و سردرگميم. اين كجايش خوب است؟ ما ديگر حالا برده تكنولوژي‌هاي ساخت خودمان شده‌ايم. در جاهايي پرسه مي‌زنيم كه آدم‌هاي حريص، اطلاعات مي‌فروشند؛ دنيايي پر از خودخواهي و خودشيفتگي، جايي كه ما بهترين‌هايمان را به اشتراك مي‌گذاريم اما خودمان واقعا از چيزي لذت نمي‌بريم. ما در اصل تنها هستيم. شما اگر براي تولدت يك مهماني بگيري همه خوشحال مي‌شوند اما يك مهماني كه با يك گفت‌وگوي ساده توي محيط مجازي انجام مي‌شود، واقعا چه فايده‌اي دارد؟
ما در شبكه‌هاي اجتماعي در پيام‌هايمان اغراق و گزافه‌گويي مي‌كنيم. شروع به نوشتن مي‌كنيم كه ديگران بشنوند اما اصلا نمي‌دانيم كه كسي مي‌شنود يا نه. تنها بودن مشكلي ندارد اگر وقت‌مان را به كتاب خواندن يا نقاشي كردن بگذرانيم نه اينكه بي‌حاصل يكجا بنشينيم. مسخره نيست كه وقتي در مترو تنها هستيم، همگي براي تنها به‌نظر نرسيدن به موبايل‌هايمان نگاه مي‌كنيم؟ سبك زندگي ارتباطي جديد دارد ما را منزوي مي‌كند. اگرچه به واسطه اين تكنولوژي‌ها آدم‌هاي دور به هم نزديك مي‌شوند اما در سوي ديگر ماجرا هم آدم‌هاي نزديك از همديگر دور مي‌شوند. متأسفانه ديگر مجذوب همديگر نمي‌شويم. وقتي توي چشم‌هاي همديگر نگاه مي‌كنيم بي‌عاطفه هستيم. بچه‌هاي دوروبرمان از وقت تولد مثل روبات‌ها شتاب زده هستند و فكر مي‌كنند اين طبيعي است. توي اين دنيا مطمئنا بهترين پدر دنيا مي‌شويد اگر بچه‌تان را بدون داشتن يك تبلت خوشحال كنيد. پس بهتر است تلفن‌مان را كنار بگذاريم و از زندگي بدون اينترنت لذت ببريم. به جاي لايك زدن به مردم عشق بورزيم و به جاي دوستي در شبكه‌هاي اجتماعي به‌دنبال رفاقت در دنياي واقعي‌مان باشيم. برويم تو دنياي واقعي، سرمان را بالا بگيريم و واقعي زندگي كنيم. ديروز رفيقي مي‌گفت:
« وقتي بيدار مي‌شوي بايد مراقب باشي كه از زمانت خوب استفاده كني. پس وقتي كه پيش مردم هستي و احساس تنهايي مي‌كني، دست‌ات را عقب بكش، بي‌خيال نوشتن‌ات شو. حتما نبايد به ليست تماس‌هايت زل بزني. فقط با يكي ديگر حرف بزن و اجتماعي باش.»