اگر علاقمند به تئاتر باشید؛ می‌دانید که مهمترین وجه تمایز این گونه هنری با دیگر مدیوم‌های نمایشی؛ نقش بی‌واسطه بازیگر با تماشاگر است. در یک جمله؛ اگر حضور بازیگر در صحنه نمایش دارای سه دیوار چپ؛ راست و پشت باشد دیوار مجازی چهارم همانا مواجهه تماشاگر با بازیگر است.
در کمدی استند آپ دیوار چهارم همینگونه است و در حقیقت وجود خارجی ندارد و بازیگر و یا کمدین بدون واسطه به اجرای برنامه می‌پردازد. این اجرا می‌تواند در فضای باز؛ تماشاخانه؛ تلویزیون و حتی رادیو برگزار شود.
مفهوم و محتوی کمدی ایستاده نیز بیان لطایف و جملات طنز اما در قالب مشکلات اجتماعی؛ خانوادگی و مسائل فراگیر است. به یاد داشته باشید در استندآپ کمدی هجو مرکزیت دارد اما پاکی و سرند شدن جملات و رفتار حرف اصلی است.
در واقع در استند آپ کمدی؛ بازیگر با ذکر خاطراتی یا به صورت فی‌البداهه و یا از قبل تمرین شده؛ فضایی مفرح برای تماشاگران بوجود می‌آورد که موضوعات مطرح شده عمدتا مابه ازای اجتماعی نیز دارند.
اصل اساسی در موفقیت یک استندآپ کمدی موجه بودن آنچه است که اجرا می‌شود. کمدین باید تمام همتش را مصروف این مهم کند که آنچه می‌گوید مقبول تماشاگر و خوشایند او باشد و در انتقال آرامش به او بکوشد.
تاریخچه استدآپ کمدی اگرچه از یونان شروع شده اما در انگلستان این سبک شکوفا می‌شود. تئاترهای محلی لندن و منچستر از اصلی‌ترین مکان‌هایی به شمار می‌آیند که در آنها در طی قرن هجدهم میلادی کمدی ایستاده اجرا می‌شده است. تاریخ مکتوب استندآپ کمدی در آمریکا نیز در طی قرن بیستم و در دهه سی بیشتر به چشم می‌آید.
کمدین‌های این گونه‌ی نمایشی عمدتا به دیگر مدیوم‌های نمایشی نظیر سینما و تلویزیون و رادیو نیز گرایش پیدا می‌کنند. بسیاری از بهترین بازیگران سینمای کمدی در طی سالهای 50 و 60 مانند باب هوپ؛ جک لمون و والتر ماتئو قبل از درخشش در سینما؛ از قابل ترین کمدین‌های سبک کمدی ایستاده بودند. در دهه‌های اخیر نیز رابین ویلیامز و جیم کری در این رابطه قابل ذکرند.