نوشته سارا گئونلیان جونز*، ترجمه یونس شکرخواه: امبرتو اکو (Umberto Eco) نشانه‌شناسی، منتقد فرهنگی، ستون‌نویس، روزنامه‌نگار، دست‌اندرکار برنامه‌های رادیویی ـ تلویزیونی و رمان‌نویس فعال است.

اکو به خاطر تحلیل‌هایش در مورد پدیده‌های فرهنگی، از کمیک استریپ‌های چینی گرفته تا دیسنی‌لند، جزو شخصیت‌های سرشناس است.

او در سال ۱۹۶۸ نظریاتش را در مورد نشانه‌نشاسی در کتاب ساخت غایب (the absent structure) مطرح کرد. این کتاب پس از بازنگری، دوباره در سال ۱۹۷۶ تحت عنوان تئوری نشانه‌شناسی به چاپ رسید.

اکو در سال ۱۹۷۴ انجمن بین‌المللی مطالعات نشانه‌شناسی را تأسیس کرد. نشانه‌شناسی در نخستین جلسه این انجمن به عنوان رشته‌ای علمی و روشی مهم برای مشاهده ابژه‌ها در دیگر علوم توصیف شد.

او در کتاب محدودیت‌های تفسیر (the limits of interpretation) که در سال ۱۹۹۴ به چاپ رسید، به دیدگاه‌ها و افراط‌های موجود در شالوده‌شکنی دریدایی اشاره و تأکید می‌کند که نقش متن و خواننده باید حتماً در تولید معنی در نظر گرفته شود.

تمایل وی به نشانه‌شناسی، متون قرون وسطی و فرایندهای تفسیر و تعبیر، مایه الهام او برای نوشتن رمان‌های گل سرخ، پاندول، فوکو و جزیره روز قبل بود. اکو از سال ۱۹۷۱، استاد رشته نشانه‌شناسی در دانشگاه بولونیا در ایتالیاست.

SARA GWENLLIAN JONES *