هر كدام به كاري مشغول شديم و مسئوليتي پذيرفتيم و همين باعث رشد ما شد. اگر انسان اشتغال نداشته باشد سرمايه عمرش از بين مي‌رود؛ يعني گوهري كه خدا به او داده تا با اين گوهر به سعادت برسد نه‌تنها باعث رشد او نمي‌شود بلكه سقوط را به همراه دارد. امام علي عليه السلام مي‌فرمايند: نفس را مشغول كن وگرنه او، تو را مشغول مي‌كند. پيغمبر اكرم جواني را ديدند، از اين جوان خوش‌شان آمد. صدايش كردند، اسمش را پرسيدند، بعد گفتند شغلت چيست؟ جوان گفت شغل ندارم. حضرت فرمودند: «سَقَطَ مِن عَيني؛ از چشم‌ام افتادي». از طرفي كيفيت انجام كار، از خود كار مهم‌تر است؛ به‌طوري كه اگر ما كاري را به بهترين وجه انجام ندهيم انگار كاري نكرده‌ايم.
آيه قرآن مي‌فرمايد: «خداوند، مرگ و زندگي را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك كاري بهتر مي‌كنيد» (سوره ملك آيه2). نه‌تنها خوب كار كردن، موجب مي‌شود كه ما در آزمون الهي به پيروزي برسيم بلكه بالاتر از آن، محبت خداوند هم نصيب ما مي‌شود. پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «خداوند دوست دارد هر كه كار مي‌كند آن را به بهترين شكل انجام دهد». بسياري فكر مي‌كنند هر چه بيشتر كار كنند، كار را بهتر انجام داده‌اند؛ يعني خوب كار كردن را مساوي با مقدار كار مي‌دانند. از طرفي بعضي فكر مي‌كنند بايد كار خوب انجام دهند مثلا به فقرا كمك كنند اما چگونه؟ مهم نيست!
ولي ما در آموزه‌هاي ديني ياد مي‌گيريم كه نيكوكار باشيم، يعني نيك، كار كنيم.
دقت به خرج دهيم و به ريزه‌كاري‌ها توجه كنيم. چه بسا كسي كه كار نيك مي‌كند، اما نيك كار نمي‌كند!
در سيره پيامبر(ص) آمده است كه چون سعد‌بن‌معاذ درگذشت و پيكرش را به لب قبر آوردند، آن حضرت به درون قبر رفت و پيوسته مي‌گفت: «سنگ بدهيد، گِل بدهيد» تا اينكه درز خشت‌ها را پر كرد و قبر را هموار ساخت. ظاهرا پيامبر، آنقدر قبر را خوب درست كرد كه اصحاب در شگفت شدند كه چرا اين همه محكم كاري در ساختن يك قبر! پس آن حضرت فرمودند: «مي‌دانم كه به‌زودي فرسوده مي‌شود و مي‌پوسد؛ اما خداوند، بنده‌اي را دوست دارد كه چون كاري انجام مي‌دهد، آن را درست (استوار) انجام دهد».