محدوده حكومت بعضي افراد به اندازه محل كار و كارمندان و مراجعانشان است، براي عده‌اي ديگر به اندازه دايره دوستان و براي بعضي هم، خانواده سرزمين حكمراني فرعون درون است. زن و مرد هم ندارد؛ هر دو گرفتار اين تفرعن مي‌شوند. نمود اين موضوع در خانواده‌ها بيشتر است؛ وقتي كه مشكلي در خانواده به‌وجود مي‌آيد و زن دوست دارد مرد مقصر كامل اتفاقات باشد و مرد هم مي‌خواهد ثابت كند زن اشتباه كرده است. در اين حالت هر دو به فرعون‌هاي درون‌شان اجازه پادشاهي داده‌اند.
مرد خانه اگر با هر بار ورودش به خانه زحمت‌هاي همسرش را ببيند و تشكر كند و به اتفاقاتي كه در خانه افتاده است توجه مثبت نشان دهد، به اين روايت معصوم عليه‌السلام نزديك مي‌شود كه انسان بايد خوبي‌هاي ديگران را بزرگ بشمارد و از آنها تقدير كند. همين مرد مي‌تواند به خانواده‌اش دلگرم و وابسته شود، اگر همسرش نسبت به او متواضع باشد؛ اين يعني نخستين نشانه‌اي كه قرآن كريم براي زن صالح در نظام خانوادگي بيان مي‌كند. اين تواضع داشتن همسو با حس مديريتي است كه در وجود مرد قرار داده شده است. در روايت ديگري هم آمده است كه اگر انسان كارهاي خودش را بزرگ بشمارد، نسبت به ديگران خرده‌گير مي‌شود؛ چرا كه هميشه فكر مي‌كند كار سخت را به‌راحتي انجام داده است و كار راحت را ديگران به‌سختي انجام مي‌دهند و اين موجب مي‌شود كه به اطرافيان خرده بگيرد.
اين چند جمله را تطبيق بدهيم با زندگي و حالات خودمان. ببينيم چقدر در ارتباط‌هاي خانوادگي نسبت به همديگر با محبت مي‌نگريم و كارهاي خوب همديگر را بزرگ مي‌بينيم و كارهاي خودمان را كوچك! براي نان خريدن هر روزه همسرمان تشكر مي‌كنيم يا اين را از وظايف او مي‌بينيم؟ براي هر وعده غذايي كه خانم خانه تهيه مي‌كند به طعم غذا توجه مي‌كنيم و به خاطرش تشكر مي‌كنيم يا بعد از سفره كناري مي‌نشينيم و شبكه‌هاي تلويزيون را يكي‌يكي مرور مي‌كنيم؟! همين رفتار‌هاي كوچك است كه زندگي را مي‌سازد. شيريني زندگي به همين‌هاست! دنبال راه‌حل‌هاي پيچيده نگرديم.