به هرکسی که دم از دوستی می‌زد، اعتماد می‌کردم و با عقل ناکاملم آن دوست تازه را محرم رازم می‌کردم. غافل از این‌که خیلی از آدم‌ها با ادعای دوستی به زندگی‌مان می‌آیند و بعد از این‌که اطلاعات را به خوبی در مغز کوچکشان پردازش کردند، شروع می‌کنند به شکستن اعتماد!
شکستن این کوه یخی بسیار ساده است، اما درست کردن دوباره‌اش خیلی مشکل‌تر از این حرف‌هاست... کم پیش می‌آید به آدمی که اعتمادمان را شكسته، اعتماد کنیم. اعتماد کردن به آدم‌های ناسالم و رفیق‌هایی که مثل مگس دور شیرینی‌اند، می‌تواند باعث اتفاق‌های جبران‌ناپذیري شود.
همه‌ي آدم‌ها روزی متوجه این موضوع مهم می‌شوند، اماخوب است نوجوان‌هاي دوچرخه‌ای از این تجربه‌ی من درس بگیرند. نمی‌گویم اعتماد نکنید، اما به آدم‌های درست اعتماد کنید.
هلن برزویی، 14ساله از رشت