براساس گزارش ديسكاوري، پس از آن بود كه نزديك به پنج هزار جرم فراخورشيدي كه به واسطه رصد‌هاي مختلف كشف شدند، در هيچ دسته‌اي جا نمي‌گرفتند و دانشمندان هنوز هم نميدانند بايد اين اجرام را با چه عنواني بشناسند.
اكنون ژان لوك مارگو اخترشناسي از دانشگاه كاليفرنيا لس‌آنجلس تستي ساده را براي تعيين سياره بودن يا نبود يك جرم كيهاني ارائه كره‌است.
اتحاديه بين‌المللي نجوم سياره را جرمي كيهاني تعريف مي‌كند كه در مدار يك ستاره قرار گرفته باشد، از مقدار مناسبي از گرانش دروني براي غلبه بر نيروهاي شديد جرمي خودش برخوردار است از اين رو از فرمي متقارن و هيدروستاتيك، به بياني ديگر مدور برخوردار است و از مداري انحصاري و فارغ از ديگر اجرام به دور ستاره‌اش برخوردار است.
همين آخرين ويژگي سياره‌ها بود كه پلوتو را از ليست سياره‌هاي منظومه خورشيدي بيرون انداخته و در گروه كوتوله‌ها قرار داد،دسته‌بندي كه اعضاي ديگري مانند سرس، اريس، هائومه و ميك‌ميك نيز در آن قرار دارند. توانايي يك سياره در سلطه بر منطقه‌اي از فضا نيز قلمرو ديگري است كه مارگو براي تعيين سيستم دسته‌بندي سياره‌هاي فراخورشيدي بر آن متمركز شده‌است.
آزمايش وي مي‌تواند تعيين كند كه آيا يك جرم كيهاني مي‌تواند منطقه‌اي خاص در اطراف مدارش را در دوره زماني تعيين شده، مثلا در طول عمر ستاره ميزبانش پاكسازي كند؟ اجراي اين تست بسيار ساده‌است و امكان دسته‌بندي سريع 99 درصد از تمامي سياره‌هاي فراخورشيدي شناخته شده را فراهم خواهد آورد.
معيار سنجش ارائه شده تنها به تخمين جرم ستاره، سياره و دوره مدارگردي آن نياز دارد كه تمامي اين اطلاعات را به سادگي و با استفاده از يك تلسكوپ زميني مي‌توان به دست آورد. زماني كه اين تست روي پلوتو اجرا شد، اين جرم بازهم نتوانست از آن سربلند بيرون آمده و همچنان در دسته كوتوله‌ها باقي ماند.
به گفته مارگو اختلاف ميان سياره‌ها و غيرسياره‌ها شديد است، اين وجه تمايز قوي نشان از تفاوت بنيادين در نحوه شكل‌گيري اين اجرام خبر مي‌دهد و دسته‌بندي آنها نكاتي ناب را درباره طبيعت آشكار مي‌سازد.
با اين همه الن استرن كه مديريت پروژه افق‌هاي نو را به عهده دارد معتقد است اين شيوه سنجش ريزبيني بيش‌از اندازه است. به گفته وي در ميان دانشمندان سياره‌اي درك واضحي از شباهت بالاي پلوتو به يك سياره وجود دارد كه به نظر اخترشناسان قادر به درك اين ويژگي‌ها نيستند.