همانطور كه استفاده از واژگاني چون احسان و نيكي، ايثار و ازخودگذشتگي به ما حس خوبي مي‌دهند، برخي ديگر بنيان رواني انسان را بر هم مي‌زنند و آن را نابود مي‌كنند. يكي از اين ويرانگرها، طلاق است. عملي كه در دين سرتاسر رحمت خداوند يعني اسلام ناب محمدي، مورد نكوهش بسيار قرار گرفته است. در فرمايشي گهربار از پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله اين چنين آمده است: «هيچ حلالي نزد خدا منفورتر از طلاق نيست.»
متأسفانه كشور ما در سال 1393 با ثبت 19طلاق در هر ساعت آماري تأسف‌برانگيز بر جاي گذاشته است! وقتي از برخي زوجين كه در آستانه طلاق هستند علت را مي‌پرسي، مي‌گويند كه همه مشكلات از جانب همسرم است و او مرا درك نمي‌كند و از اين قبيل جملات. گويي خود اين فرد بدون اشتباه‌ترين آدم است. چرا ما انسان‌ها وقتي ضعفي داريم آن را نمي‌پذيريم و در جهت رفع آن حركتي نمي‌كنيم و هميشه توپ را داخل زمين ديگران مي‌اندازيم؟
از نظر كارشناسان خانواده ،يكي از راه‌هاي بسيار مفيدي كه مي‌تواند از جدايي زوجين جلوگيري و زندگي را پر از مهر و مودت كند، باور به تغييرپذيري است. به اين معنا كه وقتي مشكلي پيش آمد، ابتدا و قبل از مقصر كردن ديگران نقش خودمان را در آن بررسي كنيم و اگر كوتاهي‌اي از جانب ما رخ داده است آن را بپذيريم و از همان لحظه و دقيقا از همان لحظه، خودمان و دقيقا خودمان را تغيير دهيم و اصلاح كنيم. اما متأسفانه بيشتر اوقات ما بر آن مي‌شويم تا همه‌‌چيز را تغيير دهيم جز خودمان. فرض كنيد فردي پابرهنه است و بايد براي رسيدن به مقصد، از بخشي از زمين كه پر از نرمه شيشه است عبور كند. اگر بخواهد شرايط آن زمين را تغيير دهد يعني به جمع‌آوري شيشه‌ها بپردازد ممكن است به‌خودش آسيب بزند. اگر هم بنشيند و دست روي دست بگذارد كه به مقصد نمي‌رسد. بهترين راه اين است كه در خودش تغييري به‌وجود آورد و كفشي به پايش كند و از آن زمين پر از شيشه عبور كند! به‌نظر شما بهتر نيست همين الان و از خودمان تغيير را شروع كنيم؟!