به رايانه داخل خانه يا اداره چطور؟ لپ تاپ يا تبلت‌تان را چطور؟ به عملكردش دقت كرده‌ايد؟ اگر به ساختارهاي هوشمند در دسترستان نگاه دوباره‌اي بيندازيد خواهيد ديد كه همه آنها از يك مغز متفكر يا CPU و يك حافظه جانبي يا RAM تشكيل شده‌اند.
تمامي عملكردهايي كه در اين دستگاه‌هاي هوشمند اتفاق مي‌افتد به‌وسيله رابطه اين دو قسمت با يكديگر انجام مي‌شود. دقت كرده‌ايد گاهي اوقات سيستم‌تان كند مي‌شود، تلفن همراهتان قاطي مي‌كند و به‌اصطلاح دستگاه‌تان هنگ مي‌كند. در اينگونه مواقع چه مي‌كنيد؟ در اين مواقع اگر تلفن همراه داشته باشيم به سراغ آن كليد سمت راستي مي‌رويم و چند ثانيه‌اي آن را فشار مي‌دهيم. يا اگر در رايانه مشغول به‌كار باشيم دكمه‌هاي معروفCtrl+Alt+Del را با هم مي‌گيريم. همه اين كارها را مي‌كنيم كه يكراست به سراغ برنامه‌هاي نيمه‌باز و پنهاني بازمانده سيستم‌مان برويم. آنها را شناسايي كنيم و ببنديمشان. اين برنامه‌هاي نيمه باز و پنهاني باز مانده را كه ببنديم، تازه سيستم بيچاره نفسي مي‌كشد و سرحال مي‌شود. ديگر لنگ نمي‌زند و هنگ نمي‌شود.
كامپيوترها، رايانه‌ها و گوشي‌هاي هوشمند را همگي از روي الگوي پيچيده شبكه عصبي هوشمند من و شما ساخته‌اند؛ شبكه‌اي كه بر مبناي مديريت مغز و استفاده از سيستم حافظه كوتاه‌مدت و بلندمدت انسان شكل گرفته. حتما براي شما هم اتفاق افتاده كه اسم‌ها را فراموش كنيد، براي فهميدن يك جمله از متني، بارها آن را بخوانيد و نفهميد، يا حتي در اثر فشارهاي ذهني كه روي شماست بدخلق و عصبي بشويد و با اطرافيان جوري كه نبايد رفتار كنيد. در اينگونه مواقع پروژه‌هاي ناتمام و كارهاي پنهاني باز مانده ما دقيقا همانند همان كپي‌هاي مدرن هوشمندمان، عملكرد حافظه، قدرت تصميم‌گيري، قدرت بازتاب و رفتارهاي منطقي و خلاصه همه ساختارهاي مربوط به سيستم عصبي و هوشمندانه ما را درگير مي‌كنند و ما را به ورطه هنگ كردن و ناكارآمد شدن سوق مي‌دهند. به اينجا اگر رسيديد، بهتر است دكمه‌هاي Ctrl+Alt+Del ذهنتان را بفشاريد و همه برنامه‌هاي ناتمام و پنهاني بازمانده آن را روي ميز بريزيد. يكي يكي بررسي‌شان كنيد و با اولويت‌بندي قدم به قدم ببنديدشان. پروژه‌ها و كارهاي نيمه تمام را كه بستيد تازه خواهيد ديد كه ذهنتان نفسي تازه مي‌كند و سرحال مي‌شود. قديمي‌ها بي‌خود نگفته بودند «كار امروز را به فردا مسپار».