از همه جا و راجع به همه‌‌چيز صحبت مي‌شود. در بين صحبت‌ها وقتي نامي از پدربزرگ به ميان مي‌آيد، مادربزرگ در اوج عزت و احترام و اقتدار، نام پدربزرگ را بر زبان جاري مي‌كند و ناخودآگاه به همه فرزندان و نوه‌ها اين پيام را منتقل مي‌كند كه جايگاه پدر، جايگاه محترم و مقتدرانه‌اي است. درست همين بين، پدربزرگ هم وارد جمع مي‌شوند. جالب است كه در نخستين برخورد چنان تكريم و احترامي از مادربزرگ را به نمايش مي‌گذارند كه همه مي‌فهمند جايگاه مادر هم جايگاهي بس رفيع و والاست.
نمونه بالا تصويري از زندگي خانواده موفقي است كه سعي كرده به جاي آنكه عزت و احترام و بزرگي را از بيرون و با افزايش تجملات و داشته‌هاي مادي و صدور دستورات ملوكانه كسب كند، با رفتار صحيح و محترمانه، درون خود خانواده به توليد عزت و نشر آن بپردازد.
گمشده امروز خيلي از خانواده‌ها عزت والدين و رابطه صحيح با فرزندان است؛ آنچه به يقين نقطه شروعش نوع رفتار و تعامل بين پدر و مادر و چگونگي تبيين آن براي فرزندان است. در حكمت 73نهج‌البلاغه شريف، كلام زيباي اميرالمومنين حضرت علي عليه‌السلام اينگونه آمده است كه هر كس خويش را پيشواي ديگران قرار داد، بايد اصلاح خويش را بر اصلاح ديگران مقدم بدارد و پيش از آنكه مردم را با زبان خود دعوت نمايد، با سيرت و رفتار خود دعوت كند. كسي كه معلم و ادب‌كننده خويشتن است، به احترام سزاوارتر است از كسي كه معلم و مربي مردم است.
در بسياري از مشاوره‌هاي خانواده، شاهديم كه پدر يا مادر اظهار مي‌كنند كه «روزي چندبار به فرزندم تذكر مي‌دهم اما هيچ تغيير مثبتي به‌وجود نمي‌آيد. گاهي احساس مي‌كنم با من لجبازي مي‌كند. به‌كار خود اصرار مي‌كند و احترام نگه نمي‌دارد».
اينجاست كه با مراجعه به كلام حضرت امير(ع) درمي‌يابيم كه براي آموزش احترام گذاشتن و حفظ حرمت‌ها به كودكان، مثل بسياري ديگر از مفاهيم و آداب رفتاري و اخلاقي لازم است به جاي گفتن و تكرار الفاظ، با عمل و رفتارمان الگوي مناسب را به نمايش بگذاريم تا اين رفتار محترمانه و كريمانه ما والدين با يكديگر، الگوي صحيح شكل‌گيري شخصيت فرزندان باشد و نقشه راهي براي چگونگي عمل به وظيفه در اختيار آنها بگذارد.
حافظه تصويري كودكان بسيار دقيق‌تر از چيزي است كه فكر مي‌كنيم؛ حواسمان باشد، براي تربيت: به عمل كار برآيد... .