در این‌جا تو را با پنج فایده‌ی بزرگی آشنا می‌کنیم که در نتیجه‌ی چرخ‌نزدن در فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به‌دست خواهد آمد.
- وقت‌های آزاد و کارهای مفید
هرچه زمان کم‌تری را در شبکه‌های اجتماعی بگذرانی، به‌طور ناخوداگاه زمان کم‌تری را در سایت‌های غیرمفید و نامربوط خواهی گذراند! دیگر در نتیجه‌ی بالا و پایین‌کردن صفحه روی تصویرهای بامزه یا مقاله‌های سیاسی تند و آتشین یا ویديوهای مربوط به افتادن حیوانات کلیک نمی‌کنی و یک‌عالم وقت اضافه خواهی آورد.
با این‌همه وقت اضافه کلی کار می‌توانی بکنی: مطالعه‌ی کتاب‌های نخوانده، رفتن به باشگاه یا پیاده‌روی روزانه، گپ و گفت بیش‌تر با اعضای خانواده و...
- ترک عادت، موجب اتفاق‌های خوب
وقتی با دوستت به کافی‌شاپ یا پارک رفته‌ای و او لحظه‌ای جایش را ترک می‌کند و تو را تنها می‌گذارد، خودت را کنترل کن و از روی عادت در موبایل یا تبلت غرق نشو! بگذار این چک‌کردن‌های اورژانسی و لحظه به لحظه منقرض شود تا در عوض بتوانی بیش‌تر در فضای محیط باشی و آدم‌های دور و برت را بیش‌تر و بهتر ببینی.
- اولویت زندگی با من!
هیچ اشکالی ندارد اتفاق‌های بزرگ یا حتی کوچکی را که در زندگی برایت می‌افتد، در فضاهای مجازی با بقیه شریک شوی. البته به‌اشتراک گذاشتن اتفاق‌ها در همان لحظه‌ی رخ‌دادنشان کار درستی نیست و تو را از بخشی از لذت زندگی طبیعی محروم می‌کند.
وقتی به‌تدریج خودت را تربیت کنی که این عادت را کنار بگذاری، می‌توانی به خودت این هدیه را بدهی که از لحظه‌ها، اتفاق‌ها و زندگی لذت بیش‌تر و کامل‌تری ببری.
- اجتماعی بیش‌تر
همه‌ی ما دوستان زیادی در سراسر ایران و حتی خارج از ایران داریم. با فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی، کم‌تر از حال و روز و زندگی آن‌ها باخبر خواهیم شد و ممکن است از جهتی بیش‌تر احساس تنهایی کنیم.
اما نیمه‌ی پر لیوان این است که احتمال ای‌میل یا تلفن‌زدنمان به هم‌دیگر بیش‌تر خواهد شد و انگیزه‌ی بیش‌تری برای دیدار حضوری با آن‌ها خواهیم داشت.
- حضوری به‌جای غیرحضوری
وقتی سر و کله‌تان در فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی کم‌تر پیدا می‌شود، احتمالاً بعضی دوستانتان از بی‌خبری شما از زندگی‌شان تعجب می‌کنند.
امروز دیگر خیلی از آدم‌ها وقتی می‌خواهند درباره‌ی ماجرایی صحبت کنند، حرفشان را این‌طور شروع می‌کنند که: «احتمالاً پستی رو که در این‌باره گذاشتم، دیدی...». با فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی، به‌جای دوباره‌شنیدن همان ماجراها این امکان را به خودت و اطرافیانت می‌دهی که ماجراها را به‌طور مستقیم از زبان خودشان بشنوی و آن‌ها هم به‌طور زنده شاهد عکس‌العمل تو باشند.