به گزارش ایرنا، فعالان زیست محیطی و سناتورهای استرالیایی بر اساس نتایج این تحقیق خواستار اقدام فوری دولت و مردم برای مقابله با مخاطرات محیط زیستی بطری و کیسه‌های پلاستیکی و ذرات پلاستیکی (قطعات پلاستیکی کوچک‌تر از یک میلی‌متر) شده‌اند.
جزیره استرالیا را دریاهای آرافورا و تیمور از شمال، اقیانوس آرام از شرق، اقیانوس منجمد جنوبی از جنوب و اقیانوس هند از غرب احاطه کرده است.
این کمیسیون آلودگی اقیانوس‌ها با مواد پلاستیکی را یک "مشکل بحران‌ساز" برای سلامت انسان و زیست‌بوم دانسته و هشدار داده که آلاینده‌های ریز و میکروسکوپی وارد چرخه غذایی انسان شده‌اند.
از این رو بحث ممنوع کردن ریزدانه‌های پلاستیکی (microbead) که در محصولاتی مثل خمیردندان و صابون‌های مایع و شامپو به کار می‌روند، دوباره مطرح شده است.
هایدی تیلور مدیر یک انجمن غیر انتفاعی محیط زیستی و مدیر کارگروه مقابله با ضایعات دریایی دولت استرالیا می‌گوید: "75 درصد" قطعاتی که در اقیانوس‌ها یافت می‌شوند، پلاستیکی هستند.
او گفت: مهم‌ترین مسئله این است که این آلودگی در آب‌های اطراف استرالیا و حتی دیگر کشورهای جهان محصول عملکرد بشر است.
ریز دانه‌های پلاستیکی
ریزدانه‌های پلاستیکی که در محصولاتی مثل خمیردندان یا شامپوهای مایع بکار می‌روند، برای این است که سلول‌های مرده را با سایش از پوست جدا کنند یا پاره شوند و مواد داخل خود را روی پوست رها کنند تا پوست نرم‌تر و شفاف‌تر شود.
برخی منتقدان معتقدند که هیچ‌کدام از این دو مورد با استفاده از ریزدانه‌های پلاستیکی محقق نمی‌شوند، این ریزدانه‌ها نرم‌تر از آن هستند که باعث ریزش سلول‌های مرده پوست شوند و نیز برای این که پاره شوند، به فشاری احتیاج دارند که هنگام شستشو به آن‌ها وارد نمی‌شود.
اما این ریزدانه‌ها از تمام صافی‌ها و فیلترهای آب رد شده و وارد چرخه غذایی انسان‌ها و حیوانات می‌شوند.
به عقیده تیلور، یکی از "بدترین آلودگی‌های محیط زیست در حال حاضر و آینده"، یکی از ساده‌ترین راه‌حل‌ها را دارد؛ تغییر رفتار بشر.
وی تولیدکنندگان، مصرف‌کنندگان، کشتی‌های باری و کشتی‌های ماهیگیری را از علل پخش شدن پلاستیک و دیگر ضایعات در دریا دانست و گفت که به دلیل تنوع گسترده منشا آلودگی، برای غلبه بر مشکل به راه‌حل‌های جامع و فراگیر نیاز است.
تیلور گفت تا به حال تشویق به رفتار داوطلبانه برای پرهیز از استفاده بی‌رویه از محصولات پلاستیکی و بازیافت مناسب آن بی‌نتیجه بوده و اکنون باید به منشا توجه کرد؛ این که آلاینده‌ها از کجا وارد آب‌ها می‌شوند.
گروه‌های محیط زیستی تخمین می‌زنند در صورتی که اقداماتی موثر و هماهنگ اجرا شوند، میزان این آلودگی در یک مقطع سه تا پنج ساله به نصف کاهش خواهد یافت.
به گفته تیلور، پاکسازی محیط از این محصولات پلاستیکی همچنان باید انجام گیرد اما اساسا راه‌حل موثر، پیشگیری از ورود این آلاینده‌ها به اقیانوس‌ها است.