ما در دوره‌اي زندگي مي‌كنيم كه بالا‌ترين حيثيت يك نظام و يك حكومت، مشاركت مردم آن در امر حكومتداري است. امروزه ديگر دستور از بالا، كارساز نيست و مشاركت از پايين نيز جزو ملزومات حكومتداري شناخته مي‌شود. غرب، راه متهم ساختن غيرغربي‌ها را خوب شناخته است؛ اينكه آنها را متهم كند به ناديده‌گرفتن حقوق مردمانشان. اتفاقا اين پاشنه آشيل غرب هم هست، بدون اينكه خود اعتراف كند. وقتي مردم پاي صندوق‌هاي رأي مي‌آيند امكان هرگونه تهمت‌زني از سوي غرب سلب شده و اساسا جهان غرب با چالشي كاملا جدي روبه‌رو خواهد شد.
فقط بايد حواسمان باشد كه با بداخلاقي، اين روزامتحان كه قرار است تبديل به يك روز باشكوه در تقويم تاريخ اين نظام شود، به كام خودمان تلخ نكنيم. پيامبران الهي، موفق به جذب قلب‌هاي مردم مي‌شدند. مي‌دانيد چرا؟ چون عملا اخلاق الهي را در رفتارشان رعايت مي‌كردند. آنها بخشنامه صادر نمي‌كردند كه بله، از امروز به بعد بايد قلب‌هاي مردم نسبت به آنها رئوف‌تر و مهربان‌تر باشد. بخشنامه‌هاي آنها، اخلاق عملي‌شان بود كه باعث مي‌شد ديگران جذبشان شوند. در مورد انتخابات هم اين اخلاق تبليغاتي و عملي و سيره واقعي كانديداها و طرفداران آنهاست كه جذب‌كننده ديگران است. اگر مي‌خواهيد در شهري، بلند‌ترين ساختمان را بسازيد، 2 راه داريد؛ يا اينكه همه ساختمان‌هاي ديگري را كه بلند‌تر از ساختمان شما هستند ويران كنيد كه به‌نظر عاقلانه نيست و راه ديگر اين است كه به جاي ويران‌كردن ساختمان‌هاي ديگران، روي ساختمان خودتان كار كنيد. اين درسي است كه اين روزها و در تبليغ‌هايمان از كانديدا بايد آويزه گوش داشته باشيم.
نكته مهم بعدي در ماجراي انتخابات، تعدد سليقه‌هاست. فصل مشترك؛ اعتقاد به اسلام، جمهوري اسلامي، قانون اساسي و ولايت فقيه است. وقتي كساني هستند كه اين فصل مشترك را دارند و مي‌توانند هدف از حكومت اسلامي را محقق سازند، ديگر اختلاف سليقه‌ها چه معنايي مي‌دهد؟ يك نفر مي‌خواهد بنگاه‌هاي كوچك اقتصادي را توسعه دهد و ديگري به فكر رونق بيشتر بنگاه‌هاي بزرگ اقتصادي است. دقت نظر در اينكه سليقه، مبناي تصميم‌گيري و حذف نشود و مسئله و محك اصلي و اساسي، خدمت به نظام باشد از نكات مهم هر انتخاباتي است. به هر حال حضور مردم پاي صندوق‌هاي رأي، به نوعي حيثيت اين نظام است. به همين واسطه است كه حضرت امام(ره) معتقدند مردم در روز انتخابات كه روز تعيين سرنوشت كشور است بايد به سمت صندوق‌ها هجوم برده و رأي دهند. شركت در انتخابات، نوعي آزمون وفاداري و پايداري است؛ وفاداري به راهي كه خود ملت انتخابش كرده و پايداري نسبت به سختي‌هايي كه اين راه دارد.