رفتارهاي دور از انتظار و رفتارهاي غلط از سوي يك يا هر دونفر به‌علاوه سوء‌تفاهم‌ها و كج‌فهمي‌ها، ناراحتي‌ها و تعارضاتي را در فضاي خانواده به‌وجود مي‌آورد. يكي از اصول اخلاقي اين است كه فرد در وقت تعارض عذرخواهي كند و در عين حال عذرپذير نيز باشد. اين دو حالت اگر در خانواده‌اي حكمفرما شود، بسيار مي‌تواند صميميت را تقويت كند.
به‌طور كلي گذشت نسبت به اتفاقاتي كه روي مي‌دهد خيلي مهم و اثرگذار است؛ گذشتي كه ميان زن و شوهر است، گاهي از گذشت‌هاي عادي هم بالاتر است؛ به‌عنوان مثال، مرد اشتباهي كرده است و حاضر هم نيست كه عذرخواهي كند. در اين هنگام، زن از مرد عذرخواهي كند يا برعكس در موقعي كه زن اشتباهي كرده است و حاضر هم نيست كه عذرخواهي كند، مرد عذرخواهي كند. البته نبايد با طعنه و تعريض و كنايه عذرخواهي كند بلكه عذرخواهي كند از اينكه چرا بايد ميانشان كدورت و ناراحتي ايجاد شود.
كسي كه شجاعت اخلاقي بالاتري دارد، مسئوليت برخورد را بر عهده بگيرد؛ تقصير را به‌عهده بگيرد. عمدتا خود را پاك و بي‌گناه مي‌دانيم و ديگري را مقصر فرض مي‌كنيم در حالي‌كه رفتار ما بايد برعكس باشد؛ يعني خود را متهم كنيم و طرف مقابل را بي‌تقصير بدانيم. لذا در موقع برخورد بد همسرمان، ابتدا خود را متهم كنيم و به‌خود بگوييم كه چه رفتار بدي كرده‌ايم و چه عكس‌العملي نشان داده‌ايم كه منجر شده است همسرمان اينگونه عمل كند؛ حتي اگر يك‌درصد رفتار خود را غلط دانستيم، مسئوليت آن رفتار غلط را بپذيريم و به‌خاطر همان يك‌درصد عذرخواهي كنيم ولي نه با يك بياني كه مثلا فرد بگويد: من به‌خاطر يك درصد اشتباهم عذرخواهي مي‌كنم ولي 99درصد ديگر تقصير شماست! طرفي كه ناراحت است، انتظار دلجويي دارد. براي مثال يكي از اقوام شما كار بدي را در يك مهماني انجام داده و موجب رنجش همسر شما شده است. حال شما مي‌توانيد همسرتان را سركوب كنيد و يا تقصير را به گردنش بيندازيد و بگوييد رفتار بد او به‌خاطر عمل خودت بوده است و يا در مقابل مي‌توانيد از همسرتان دلجويي و تفقد كنيد و بگوييد كه اگر از ناحيه خويشان من برخورد بدي بوده، من عذرخواهي مي‌كنم. در اينجا، همسرتان عذرخواهي شما را كه مي‌بيند، مي‌گويد: نه! تقصير تو چيست؟ تو كه همواره با من مهربان هستي! و بدين‌ترتيب مسئله با شيريني خاتمه مي‌يابد.