به گزارش خبرگزاری فرانسه این پژوهش نشان داد که نسبت بزرگسالان چاق در طول ۴۰ سال گذشته از ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۴ بیش از دو برابر شده است و در ۹ سال آینده نیز افزایش بیشتری پیدا خواهد کرد.
مجید عزتی از امپریال کالج لندن و نویسنده مقاله این پژوهش که ژورنال پزشکی لنست منتشر شده است، گفت: «دامنه پیامدهای بهداشتی این وضعیت تصورناپذیر است.»
او گفت: «چاقی و به‌خصوص چاقی شدید و مرضی بر بسیاری از اندام‌ها و فرآیندهای فیزیولوژیکی تأثیر می‌گذارد. ما می‌توانیم برخی از این تأثیرات مانند کلسترول و فشارخون بالا را به‌وسیله داروها درمان کنیم؛ اما برای بسیاری از پیامدهای چاقی ازجمله دیابت درمان قطعی وجود ندارد.»
افراد بر اساس مقیاسی موردپذیرش جهانی به نام شاخص توده بدنی (BMI)- نسبت اندازه وزن به مجذور اندازه قد- به افراد دارای وزن سالم یا ناسالم رده‌بندی می‌شوند.
BMI سالم میان ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ است. افرادی که این شاخص در آنان زیر ۱۸.۵ است دچار کمبود وزن، افراد با BMI بالای ۲۵ دچار اضافه‌وزن و افراد با شاخص بالای ۳۰ چاق شمرده می‌شوند- در افراد چاق خطر دیابت، سکته مغزی، بیماری قلبی و برخی از سرطان‌ها به‌طور شدیدی افزایش می‌یابد.
هنگامی‌که BMI به ۳۵ می‌رسد، فرد در رده به‌شدت چاق قرار می‌گیرد و از ۴۰ به بالا چاقی مرضی شمرده می‌شود.
بر اساس این بررسی میزان چاقی در میان مردان سه برابر شده است و از ۳.۲ درصد جمعیت در سال ۱۹۷۵ به ۱۰.۸ درصد در سال ۲۰۱۴ (حدود ۲۶۶ میلیون نفر) و میزان چاقی در میان زنان از ۶.۴ درصد به ۱۴.۹ درصد (۳۷۵ میلیون نفر) در سال ۲۰۱۴ رسیده است و درمجموع ۱۲.۹ درصد جمعیت جهان چاق هستند.
این افزایش معادل آن است که یک فرد بزرگسال میانگین ۱۸ ساله یا بیشتر در هر دهه عمرش ۱.۵ کیلوگرم افزایش وزن پیدا کند.
بر اساس بیانیه منتشر شده در ژورنال لنست:«اگر افزایش میزان چاقی با همین سرعت ادامه پیدا کند تا سال ۲۰۵ تقریباً یک‌پنجم مردان و زنان (به ترتیب ۱۸ و ۲۱ درصد) چاق خواهند شد.»
همچنین بیش از ۶ درصد مردان و ۹ درصد زنان دچار چاقی شدید خواهند بود.
به گفته این پژوهشگران، میزان افراد دارای کمبود وزن در جهان با سرعت کمتری از رشد میزان چاقی کاهش یافته است و از ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۴ در مردان از ۱۳.۸ درصد به ۸.۸ درصد و در زنان از ۱۴.۶ درصد به ۹.۷ درصد رسیده است.
عزتی دراین‌باره گفت: «ما در طول ۴۰ سال گذشته از جهانی که در آن شیوع کمبود وزن بیش از دو برابر چاقی بود به جهانی رسیده‌ایم که میزان چاقی در آن بیشتر از کمبود وزن است.»
اگر روندهای کنونی ادامه یابد تا سال ۲۰۱۵ شمار زنان دچار چاقی شدید بیش از زنان دچار کمبود وزن خواهد شد و جهان به هدف ثابت نگه‌داشتن میزان چاقی در حد میزان‌های سال ۲۰۱۰ نخواهد رسید.