براساس گزارش ساينس، به لطف زبان‌هاي برنامه‌نويسي متفاوت، انسان اكنون مي‌تواند با استفاده از فناوري فعاليت‌هاي شگفت‌آور زيادي انجام دهد، كارهايي كه در گذشته در حد يك رويا يا عملي غيرممكن بودند. تصور كنيد يكي از اهالي سال 1800 ميلادي يك گوشي آي‌فون در دست بگيرد.
درحالي‌كه بيشتر كاربري‌هاي متحول‌كننده زبان‌هاي برنامه‌نويسي متني در تجهيزات الكترونيكي مدرن و گجت‌ها و رايانش ديجيتال نمود پيدا كرده‌است، انسان اكنون راهي براي نفوذ دادن اين زبان به حيات يافته‌است. محققان MIT مي‌گويند با ابداع زبان برنامه‌نويسي ويژه‌اي توانسته‌اند مدارهاي رمز‌نويسي شده‌اي از دي‌ان‌اي ايجاد كرده و سلول‌هاي زنده را تحت كنترل خود درآورند.
با استفاده از اين زبان برنامه‌نويسي متني جديد دانشمندان مي‌توانند مدارهاي رمز‌نويسي‌شده پيچيده‌اي از دي‌ان‌اي ايجاد كنند، يا توالي دي‌ان‌اي سلول‌هاي زنده‌اي مانند ويروس‌ها يا باكتري‌ها را براي استفاده فوري در درون بدن آنها به دست آورند.
به گفته كريستوفر ويگ يكي از دانشمنداني اين پروژه، اين زبان درواقع زبان برنامه‌نويسي باكتري‌ها است. از زباني متني برنامه‌نويسي براي نوشتن يك برنامه استفاده مي‌شود، سپس متن نوشته شده تدوين شده و به توالي‌هايي از دي‌ان‌اي تبديل مي‌شود كه مي‌توان آن را وارد سلول ساخت و مدار را درون بدن سلول فعال كرد.
اگرچه طراحي و ساخت تكه‌هاي ژنتيكي بدن انسان بيش از 15 سال است كه آغاز شده و رواج يافته‌است، اما اين فرايند بسيارطولاني و پرزحمت بوده و اجراي آنها به حضور متخصصان ژنتيك نياز دارد.
اما زبان جديد نياز به متخصص را از اين فرايند حذف مي‌كند و اين امكان را به هركسي مي‌دهد كه چنين مدارهايي از دي‌ان‌اي را در هر موقعيتي ايجاد كنند. دانشمندان براي ايجاد اين زبان،از زباني به نام وريلاگ به عنوان هسته اصلي استفاده كردند. اين زبان درون تراشه‌هاي رايانه‌اي كارايي دارد. با استفاده از اين زبان به عنوان بخش هسته‌اي دانشمندان المان‌هاي مختلف رايانه‌اي را به بخش‌هاي مختلف دي‌ان‌اي نسبت دادند.
تاكنون اين زبان ويژه باكتري اي‌كولاي نوشته شده‌است، اما دانشمندان در تلاشند زبان‌هاي ديگري مخصوص انواع مختلفي از باكتري‌ها را آماده كنند. به اين ترتيب از يك زبان واحد براي گردآوري سريع توالي دي‌ان‌اي انواع مختلفي از باكتري‌ها ايجاد خواهد‌شد، فرايندي كه انجام آن به شيوه سنتي به شدت طولاني خواهد‌بود.
هدف از ايجاد چنين زباني حل بزرگترين مسائل علمي است: ايجاد باكتري‌هايي كه بتوانند پس از بلعيده‌شدن به هضم لاكتوز كمك كنند، باكتري‌هايي كه بتوانند در ريشه گياهان زندگي كرده و آنها را از حمله آفات مطلع سازند، و مخمرهايي كه در زمان توليد مواد سمي غيرفعال مي‌شوند.